.jpg)
JOSEPH NAMBIMADAM
2014-07-08 13:52:36 News
"യഥാർത്ഥത്തിൽ കവിത അല്ല മരിക്കുന്നത്,അതിന്റെ പഴയ രൂപങ്ങളാണ്,
എന്ന് കവിതയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാൽ മനസിലാകും.മനുഷ്യ സൃഷ്ടിയായ
കവിത,മനുഷ്യന്റെ പരിണാമത്തോടൊപ്പം പരിണാമം പ്രാപിച്ചു,പുതിയ രൂപ
ഭാവങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട് കൊണ്ട് മുന്നോട്ടു പോകുന്നു."
JOSEPH NAMBIMADAM
2014-07-08 13:19:36 News
ക്ഷ്രീരമുള്ളോരകിടിൻ ചുവട്ടിലും
ചോര തന്നെ(വിദ്യാദരനു)കൊതുകിനു കൌതുകം.
നല്ലത് കണ്ടാൽ തിരിച്ചറിയുന്നവർ ഇവിടെ ഉണ്ടല്ലോ
എന്ന സന്തോഷത്തിലാണ് ഇത് കുറിക്കുന്നത്.എന്റെ
ലേഖനത്തിന്റെ നന്മ കണ്ടെത്തി കുറിപ്പ് എഴുതാൻ
സന്മനസ് കാട്ടിയ വിശാല മനസ്സിന് നന്ദി.
Thank You Mr പരമേശ്വരൻ
വിദ്യാധരൻ
2014-07-08 13:00:49 News
ആദ്യമായി ഞാൻ പരമേശ്വരനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു. കാരണം എന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും കൂട്ടി കെട്ടണം എന്ന വാശിയിൽ നിങ്ങളും വായന തുടങ്ങിയല്ലോ? അത് നല്ല കാര്യം. അങ്ങനെ നിങ്ങൾ എന്നെ 'അവിടെ നിന്നും ഇവിടെനിന്നും മോഷ്ടിച്ച് എടുത്തു എഴുതുന്ന പൂച്ച സാഹിത്യകാരാൻ എന്ന് പറഞ്ഞു അവസാനം നിങ്ങളും ഒരു പൂച്ച സാഹിത്യകാരനായി. നിത്യചൈതന്യയതി പറഞ്ഞതുപോലെ എതോരുത്തൻ വേറൊരുത്തനെ പൂച്ചയാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അവൻ പൂച്ചയായി മാറും. പക്ഷെ വായനക്കാരന് എവിടെനിന്നും ഉദ്ധരിക്കാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ട്. പക്ഷെ എഴുത്ത്കാരന് അത് പറ്റില്ല. വായന അവന്റെ ഭാവനയെ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനു ഉപയോഗിക്കാം. അതല്ലാത്തത് സാഹിത്യത്തിന്റെ വളർച്ചയെ സഹായിക്കുകയില്ല. ( ശ്രി. ജോണ് മാത്യുവിന്റെ ലേഖനം ഇവിടുത്തെ എഴുത്തുകാരുടെ ചില രോഗ നിർണ്ണയം നടത്തുന്നു) നംമ്പിമഠം ലേഖനത്തോടു നീതി കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം ഭാരതസാഹിത്യത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു. പക്ഷെ അവസാനം അദ്ദേഹം എഴുതി എഴുതി " വാറിൽ പൂ വച്ച്" (ഇംഗ്ലീഷു കവിത -വെബ്മലയാളി) പിന്നെ എന്താണോ മല്ബ്രികൂസ്- അല്ലെങ്കീൽ വൃഷണം ശവക്കുഴിയിൽ നിന്ന് വളര്ന്നു വലുതാകും എന്നൊക്കെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻറെ കവിതകളെ ന്യായികരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയല്ലേ എന്ന് തോന്നി പോകും. അമേരിക്കയിലെ നല്ല ശതമാനം എഴുത്തുകാരും അവാർഡു അല്ലെങ്കിൽ കേരളത്തിലുള്ള സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ ഓരം ചേർന്ന് നിന്ന് സാഹിത്യകാരന്മാരാകാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരാണ്. ഇവരെ ഓടിക്കാൻ വായനക്കാർക്കെ കഴിയു. ഒരു വായനക്കാരൻ എന്ന നിലക്ക് ഞാൻ ഇത് തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കും.
JOSEPH NAMBIMADAM
2014-07-08 12:27:44 News
ക്ഷ്രീരമുള്ളോരകിടിൻ ചുവട്ടിലും
ചോര തന്നെവിദ്യാദരനു)കൊതുകിനുകൌതുകം
Aniyankunju
2014-07-08 11:55:24 News
Use this site to write in Malayalam: www.google.com/transliterate/malayalam
പ്രൊഫസ്സര്‍ കുഞ്ഞാപ്പു
2014-07-08 11:13:46 News
നല്ല വിശകലനം!
ആശാന്റെ നായകന്മാര്‍, വിഷയദാരിദ്ര്യരേഖയ്ക്കു കീഴേ കിടക്കുന്നതുകൊണ്ടല്ല നായികമാരെ
ആടുമേയ്ക്കാന്‍ കൊണ്ടുപോകാഞ്ഞതെന്ന കണ്ടെത്തല്‍, പുതിയതല്ലെങ്കിലും, ഓര്‍മ്മ
പുതുക്കല്‍ കാലാനുസൃതമെന്നു തോന്നുന്നു.
അമേരിക്കന്‍ മലയാളസാഹിത്യം ആശാനില്‍നിന്ന് ഒരിഞ്ച് മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ അനുവദിക്കാത്ത
അന്തരീക്ഷത്തിനു നല്ല അനുബന്ധം!
പ്രൊഫസ്സര്‍ കുഞ്ഞാപ്പു
വിദ്യാധരൻ
2014-07-08 11:09:16 News
ഒരു നല്ല ലേഖനം വായിക്കാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നതിനു മുൻപ് അത് ഇ-മലയാളിയുടെ വലതു വശത്തേക്ക് മാറി. അല്ല മാറിയതാണ്. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല. വളരെ വേഗതയിൽ തള്ളി കയറി വരുന്ന ഫോക്കാനയുടെയും ഫോമയുടെയും "പ്രൗഡഗംഭീരമാർന്ന സാഹിത്യസ്മ്മേളനത്തെക്കുറിച്ചും, അവാർഡുധാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും, ഒക്കെയുള്ള കാപട്യം നിറഞ്ഞ വാർത്തകൾ, ഫോട്ടോകൾ എല്ലാംകൂടി ജോണ് മാത്യുവിന്റെ വളരെ സത്യങ്ങൾ വിളിച്ചു പറയുന്ന ലേഖനത്തെ തള്ളി മൂലയ്ക്ക് ആക്കിയതാണ്. അപ്പോൾ നിങ്ങൾ ചോദിക്കും അതിനും ഇതിനും തമ്മിൽ എന്ത് ബന്ധം എന്ന്? വളരെ ബന്ധം ഉണ്ട്. ഇവിടെ 'പ്രളയകാലമാണ്' അവാർഡുകളുടെ പ്രളയം. ഇവിടെ അവാർഡുകൊടുക്കുന്നവർക്കും വാങ്ങുന്നവര്ക്കും ഒരു മുഖമാണ്. വായനക്കാര് എവിടെ എന്നാ ജോണ് മത്ത്യുവിന്റെ ചോദ്യത്തിന്റെ പ്രസക്തി ഇവിടെയാണ്‌. ലേഖകൻ പറഞ്ഞതിനോട് മുഴുവ്ണ്‍ യോചിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇന്ന് ലോകം മുഴുവൻ ഈ രോഗത്തിന്റെ പിടിയിലാനെന്നുള്ളത് ശരിയല്ല. ഒരു പക്ഷെ ലോകത്തിനു ഈ ചിക്കൻഗുനിയാ കൊടുത്തത് അമേരിക്കയിലെ പ്രവാസ സാഹിത്യകാരന്മാരിആയിരിക്കും.. അനുഭവം ഉള്ളവനും ഭാഷ ശരിക്ക് വശം ഇല്ലാത്തവനും മറ്റുള്ളവരെ കൊണ്ട് എഴുതിക്കുന്നത് മനസിലാക്കാം. പക്ഷെ കാശുകൊടുത്ത് എഴുത്തുകാരനെകൊണ്ട് നിര്ബന്ധിച്ചു ഭാവന വരുത്തി നല്ല ഭാഷയിൽ എഴുതിക്കുന്നവ്ർ അമേരിക്കയിൽ ഒരു സാഹിത്യകാരാൻ എന്ന് പേര് കേള്ക്കാൻ വേണ്ടി പരക്കം പാഞ്ഞു നടക്കുന്ന മലയാളികൾ അല്ലാതെ വേറെ ആരും കാണില്ല എന്നതിന് തര്ക്കം ഇല്ല. കുഞ്ചൻ നബിയാർ പറഞ്ഞതുപോലെ "പുലരെ കട്ട് നടന്നാൽ ഉടനെ തലപോകുമെന്നിവർ ബോധിച്ചാലും" നല്ല ലേഖനത്തിനു നന്ദി.
പരമേശ്വരൻ
2014-07-08 10:49:49 News
വിദ്യാധരന്:
'ഫൊക്കാന'യുടെ ഇപ്പോൾ കഴിഞ്ഞ ഷിക്കാഗോ സമ്മേളനത്തിൽ സാഹിത്യ (കവിതാ) ചർച്ചയിൽ ശ്രീ.ജോസഫ് നമ്പിമഠം അവതരിപ്പിച്ച 'കവിതയും നവമാധ്യമങ്ങളും' എന്ന പ്രബന്ധം ഒരാഴ്ചക്കു മുമ്പ്‌ ഈ പത്രത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു. കവിത ഉണ്ടായതു മുതലുള്ള സംഭവ വികാസങ്ങളുടെ ആധികാരികമായ വിവരണങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന പ്രസ്തുത ലേഖനത്തിലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ ഞാനിവിടെ പകർത്തുന്നു:
"...പ്രകൃതിയിലെ താളങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതിനാൽ, കവിതയുടെ ആദി രൂപം താള നിബദ്ധമായിരുന്നു. പാട്ടിലും കവിതയിലും താളം ഒഴിച്ചു കൂടാനാവാത്ത ഘടകമായിരുന്നു. ക്ലാസിക് ഗ്രീക്ക്, ലത്തീൻ കവിതകൾ പ്രാസ നിബദ്ധമായിരുന്നില്ല. കവിതയുടെ ആദി രൂപം, വായ്മൊഴിയായി പാടി നടന്നിരുന്ന നാടൻ പാട്ടുകളാണ് (folklore). ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങളായ ഹോമെറിന്റെ ഇല്യഡും, Odysseyയും ലോക സാഹിത്യത്തെ, പ്രത്യേകിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യത്തെ വളരയേറെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട് (Homer lived around 850 BC). ബൈബിളിലെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ആധുനിക കവിതയുടെ വേരുകൾ കണ്ടെത്താനാകും, ഉത്തമ ഗീതങ്ങൾ, വെളിപാട് തുടങ്ങിയ ഭാഗങ്ങളിലെ ഗദ്യ കവിതാ ശൈലി ഉദാഹരണം. Hebrew, Aramaya ഭാഷയിലെ കവിതകൾക്ക് വൃത്തവും പ്രാസവും നിർബന്ധമായിരുന്നില്ല. എല്ലാ ഭാഷയിലെയും കവികൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ നിന്നും സംസ്കാരങ്ങളിൽ നിന്നും ആശയങ്ങളും കവിതാ രീതികളും രൂപങ്ങളും കടം കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്. അങ്ങിനെ പുതിയ ശൈലികളും പുതിയ ഭാഷയും പുതിയ രീതികളും കവിതയിൽ ഉണ്ടാകുന്നു...."
ആദ്യ കവിത പുറത്തു വന്നതിന്റെ രീതി പറയുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക:
"...സംസ്കൃത സാഹിത്യത്തിൽ, ആദി കവിയായ വല്മീകിയിൽ നിന്നും ആദ്യ ശ്ലോകം പിറന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. വല്മീകി 500 BC ക്കും100 BC ക്കും ഇടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നു..."
"...മാ നിഷാദ, പ്രതിഷ്ട്ടാ ത്വ
മഗമ:ശ്വാശ്വതീ:സമാ:
യത് ക്രൗഞ്ച മിഥുനാദേകം
അവധീ: കാമ മോഹിതം
(അരുത് കാട്ടാളാ, ഇണ ചേർന്നിരിക്കുന്ന കാമ മോഹിതരായ ക്രൗഞ്ചമിഥുനങ്ങളെ കൊന്നതിനാൽ നിനക്ക് ഒരിക്കലും മനസ്വസ്ഥത ലഭിക്കില്ല.)
ഉത്ക്കടമായ മാനസിക വികാരത്തള്ളലിൽ അറിയാതെ ആണ് ഈ വരികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടത്. പിന്നീടു രാമായണം മുഴുവൻ ഈ വരികളുടെ വൃത്തത്തിൽ എഴുതി പൂത്തിയാക്കി എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു".
ഈ 'വികാരത്തള്ളൽ' തന്നെയാണ് ഇന്നും പല കവികളിലും നിലനിൽക്കുന്നത്. 'അറിയാതെ വരികൾ' അത്തരം കവികളിൽ നിന്നു പുറത്തു വരുന്നുണ്ട്, അതു വൃത്തത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാം, അല്ലാതെയുമാവാം. അതു മനസ്സിലാക്കാൻ കൂടുതൽ വിവരണങ്ങൾ ഈ ലേഖനത്തിൽ ഉടനീളമുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ട് വൃത്തം വേണ്ടി വന്നൂ, വേണ്ടാതെ വരുന്നു, എന്തുകൊണ്ട് നിരന്തരം മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായി, എന്തുകൊണ്ട് മാറ്റങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാൻ മറ്റുള്ളവർക്ക് കഴിഞ്ഞു, ആധുനികതയും ഉത്തരാധുനികതയും ഉണ്ടായതെങ്ങിനെ എന്നെല്ലാം മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടുവോളം പഠനങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്‌. ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു ഭാഗം:
"...രാമായണം എന്ന ആദി കാവ്യത്തിന്റെ പ്രചരണ മാദ്യമം വാമൊഴി ആയിരന്നു എന്ന് വ്യക്തം. അതായതു ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങൾ പോലെ തന്നെ ഭാരതീയ പുരാണങ്ങളുടെയും ആദിരൂപം വായ്മൊഴി ആയിരുന്നു (oral form). ഉത്ക്കടമായ മാനസിക വികാരത്തള്ളലിൽ അറിയാതെ ആണ് ഈ വരികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടത് എന്നു സൂചിപിച്ചുവല്ലോ, അതായത് അതു ബോധപൂർവ്വമായ ഒരു രചന ആയിരുന്നില്ല എന്നു ചുരുക്കം....". "...കവിതയുടെ ഉത്ഭവം, അറിയാതെ ഹൃദയത്തില് നിന്ന് പുറത്തേക്കു വരുന്നതാകാം, കണ്ടും അറിഞ്ഞും ഉള്ള അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നും, ഏകാന്തതയിൽ അനുസ്മരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുമാകാം. എങ്ങിനെ ആയാലും അത് ഒരു പൂവ് വിരിയും പോലെ സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രക്രിയ ആയിരിക്കണം...".
കവിത 'പുട്ടുകുറ്റി'യിൽ നിന്നെന്ന പോലെ വൃത്തങ്ങളും മറ്റു ചട്ടങ്ങളും ഉണ്ടാക്കിയതിനകത്തു നിന്നു മാത്രമേ കവിത രചിക്കാവൂ അല്ലാത്തതെല്ലാം ചവറാണ്, അങ്ങനെ കവിത എഴുതിയവരെല്ലാം കഞ്ചാവടിച്ചവരാണെന്നും പോക്രികളാണെന്നും തുടർച്ചയായി നിങ്ങൾ ആക്ഷേപിച്ചെഴുതി. ഒന്നിൽക്കൂടുത്തൽ തവണ അങ്ങനെ മാത്രമല്ലാ എന്നു വിശദമാക്കി കമന്റുകൾ എഴുതിയ ശേഷവും. ഇതേപ്പറ്റി ആഴത്തിൽ പഠിച്ചവർ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളതും മറ്റൊന്നല്ല എന്നും കാണാനാവും. ഈ ലേഖനത്തിലെ വിവരണങ്ങളിൽ നിന്നു ഏതാനും വരികൾ മാത്രം സ്ഥല പരിതികൊണ്ട് താഴെ കുറിക്കുന്നു:
"...മനുഷ്യരെ പോലെതന്നെ കവിതകളും, വലിപ്പത്തിലും രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും വേറിട്ട്നില്ക്കുന്നു..."
"...മലയാള സാഹിത്യത്തിലും, പാട്ട് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നാണ് കവിതയുടെ ഉൽപ്പത്തി. സർപ്പം പാട്ട്, ഭദ്രകാളിപ്പാട്ട് തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ...."
"...ഭാരതീയ കാവ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആധാര ശിലയായ രസസിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ് ഭരത മുനിയാണ്. ഭരതൻ രസത്തിനു പ്രാധാന്യം നൽകുമ്പോൾ, വാമനൻ രീതിക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു. (രീതിരാത്മാകാവ്യസ്യ), ആനന്ദ വർദ്ധനൻ ആകട്ടെ ധ്വനിക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നു. (കാവ്യസ്യാത്മാ ധ്വനി) വാച്യം അപ്രസക്ത മാകുകയും വ്യംഗ്യം പ്രധാനമാകുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയാണ് ധ്വനി..."
"...വികാര നിർഭരമായ ഹൃദയം, നിയതമോ അനിയതമോ ആയ താളത്തിൽ, ഭാഷയിലൂടെ ആവിഷ്ക്കാരം കണ്ടെത്തുന്നതാണ് കവിത. (Poetry is when an emotion has found its thought and the thought has found words)..."
തുടർന്നു ഓരോ കാലത്തും "മാറ്റങ്ങൾ" വരുത്തിയ കവികളുടെ വിവരണം നല്കുന്നു. ഇവരെ നിങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച ഭാഷയിൽ അപമാനിച്ചെഴുതാൻ നിങ്ങള്ക്കാവില്ല...
"...ശുദ്ധ മലയാളത്തിലേക്കുള്ള കവിതയുടെ പാത കൂടുതൽ സുഗമമാകിയതു ചെറുശ്ശേരി ആണ്..."
"...16 17 നൂറ്റാണ്ടിനിടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എഴുത്തച്ഛൻ, മലയാള ഭാഷയുടെ പിതാവായി അറിയപ്പെട്ടത് തമിഴിന്റെയും സംസ്കൃതത്തിന്റെയും പിടിയിൽ നിന്ന് ശുദ്ധ മലയാളത്തിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണത്തിലൂടെയാണ്..."
"...വീണ പൂവ് എന്ന സിംബോളിക് ഖണ്ഡകാവ്യത്തിലൂടെ ക്ലാസ്സിസിസത്തിൽ നിന്നു കാല്പ്പനികതയിലേക്കും മഹാകാവ്യപ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നു ഖണ്ഡകാവ്യത്തിലേക്കുമുള്ള വഴി തെളിച്ചു കുമാരനാശാൻ. കാല്പനികത ഉദയം ചെയ്ത ഈ കാലഘട്ടത്തെ ഉദ്ഥാന ഘട്ടം എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു...."
"...കുമാരനാശാന് ശേഷം സിംബോളിക് പ്രസ്ഥാനത്തിന് ഏറ്റവും കൂടുതല് സംഭാവന നല്കിയത് ജീ ശങ്കരക്കുറുപ്പ് ആണ്..."
"...ജീ യുടെ കാലത്തും അതിനു ശേഷവും ഉള്ള പ്രധാന എഴുത്തുകാർ, വെണ്ണിക്കുളം, പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ, പാലാ, എം പി അപ്പന്, ഇടപ്പള്ളി രാഘവൻ പിള്ള, ചങ്ങംപുഴ, വൈലോപ്പിള്ളി തുടങ്ങിയവർ ആണ്. ക്ലാസ്സിസ്സിസവും റൊമാന്റിസ്സിസവും പിന്നിട്ട കവിത റിയലിസ പ്രസ്ഥാനത്തിലേക്ക് കടന്നത്, വയലാർ, പി. ഭാസ്കരൻ, തുടങ്ങിയവരിലൂടെയാണ്..."
"...ഇടശ്ശേരി, അക്കിത്തം, ഒളപ്പമണ്ണ, കുഞ്ഞുണ്ണി എന്നീ കവികളെയും പിന്നിട്ടു മലയാള കവിത അടുത്ത സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനങ്ങളായ ആധുനികതയിലേക്കും, ഉത്തരാധുനികതയിലേക്കും (Modernism Post Modernism) കടന്നു . ആധുനികതയുടെ തലതൊട്ടപ്പൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നതു ഡോക്ടർ അയ്യപ്പപ്പണിക്കാരാണ്. പുതിയ വീക്ഷണം, പുതിയ ശൈലി, പുതിയ ബിംബങ്ങൾ, പുതിയ വിഷയം, പുതിയ ഭാഷ എന്നിവയിലുടെ കവിത കടന്നു പോന്ന എല്ലാ വഴികളെയും നിരാകരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു മുന്നേറ്റമായിരുന്നു ഇവർ നടത്തിയത്. കവിതയുടെ പഴയ രൂപ ഭാവങ്ങളെ തന്നെ ഇവർ തിരുത്തി കുറിച്ചു. വിഷ്ണു നാരായണൻ നമ്പൂതിരി കടമ്മനിട്ട, ചെറിയാൻ കെ. ചെറിയാൻ, സച്ചിദാനന്ദൻ കെ. ജീ. ശങ്കരപ്പിള്ള ബാലചന്ദ്രൻ ചുള്ളിക്കാട് എ. അയ്യപ്പൻ തുടങ്ങി ധാരാളം കവികൾ ഈ കാലഘട്ടത്തെ പ്രധിനിധാനം ചെയുന്നു..."
ശ്രീ. വിദ്യാധരൻ, നിങ്ങൾ ഇതു വായിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ ഇപ്പറയുന്നതൊന്നും തട്ടിയില്ല. കണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ നിങ്ങൾക്കതു മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവില്ല. കാരണം നിങ്ങളുടെ മനസ്സും ഉദ്ദേശവും മറ്റൊന്നിലാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ആ "പൂച്ച" കമന്റു നിങ്ങൾ ഇതിലും വെച്ചടിച്ചിത്. നിങ്ങൾക്ക് എന്തൊക്കെയോ പറയണം, ഒരു 'പണ്ഡിത'നാണ് എന്നു മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ സാഹിത്യകാരനായൊ വിമർശകനായൊ ഒക്കെ കളിക്കയാവണം! പക്ഷെ, കയ്യിൽ മരുന്നില്ല! പകരം എവിടെയോ മറ്റൊരവസരത്തിൽ ആരോ എഴുതിയ കൂട്ടങ്ങൾ വാരിയെടുത്തു, ബന്ധമില്ലാതെ ഇവിടെ വാരി വിതറി നാറ്റിക്കുന്നു... ബെല്ലില്ല, ബ്രേക്കില്ലാ... ഒരു ആരോപണം ഉണ്ടാക്കി, "ആരു പറഞ്ഞൂ..." എന്നു പറഞ്ഞങ്ങു തുടങ്ങുകയാണ്.... ദാ, കേൾക്കൂ:
"...കവിതകൾ മരിച്ചെന്നു ആരു പറഞ്ഞു? കവിത മരിച്ചിട്ടില്ല കവിത കഥയാകുന്നു കവിത ഗദ്യദ്ധ്യമാകുന്നു വീണ്ടും വലിച്ചു നീട്ടി കവിതാകഥയാക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം കവിത എഴുത്ത് നിറുത്തി കവിതയുടെ ചരിത്രം പറയാൻ പഴയ കവിതകളെ ആശ്രയിക്കുന്ന അവസരവാദികൾ. അല്ല കവിതയുടെ അടിവേരുകൾ കരളുന്ന മൂഷികർ കവിതയെ ആധുനികവും ഉത്തരാധുനികാവുമായി കടിച്ചു കീറുന്നവർ കവിതയുടെ ഉറവ വൈകാരിക സ്തോഭക്ഷോഭങ്ങളിൽ എങ്കിൽ കവിതയുടെ ഉറവയുടെ ആരംഭം ചിന്തകളിലാണ് കവിതയ്ക്ക്ചിന്തിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതക്ക് കണ്പീലികളെ നനയിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല എനികിൽ കവിതയ്ക്ക് കണ്പീലികളിലെ നനവ് തുടക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതയ്ക്ക് ചുണ്ടുകളിൽ പുഞ്ചിരി വിടർത്താൻ കഴിയുന്നില്ല എങ്കിൽ കവിതക്ക് ആതമബലം പകരാൻ കഴിയുന്നില്ലയെങ്കിൽ കവിതക്ക് അടിമത്തിത്തിന്റെ ചങ്ങലകളെ പൊട്ടിക്കാൻ കഴിയുന്നിലെങ്കിൽ കവിതക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മധു നുണയിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതയ്ക്ക് സ്നേഹിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലായെങ്കിൽ കവികളെ...."!!!
ഹലോ...ഹലോ...നിറുത്തണം... ആളെറെങ്ങണം...നിറുത്തൂ... ഹലോ...!
ശ്രീ. നമ്പിമഠം ഒരക്ഷരം മറുപടി പറയാതെ കടന്നു പോയി. ചിരിച്ചു കാണും. ഞാനിതു വായിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അഭിപ്രായം എഴുതിയില്ല. പക്ഷെ ഇക്കാര്യം തുറന്നു പറയാതിരിക്കാനാവാത്ത വിധം നിങ്ങൾ എന്റെ മുൻപിൽ വന്നു വാളുയർത്തിയിരിക്കുന്നു. വ്യക്തമായി രണ്ടുമൂന്നു തവണ എഴുതിയിട്ടും മനസ്സിലാക്കാനാവാതെ മറുപടി തരുന്നതുകൊണ്ടു ഇത്തരത്തിൽ ബന്ധമില്ലാതെയും മേല്പ്പറഞ്ഞ രീതിയിൽ മറുപടി തന്നാൽ ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചു കമന്റു എഴുതാനാവില്ല എന്നുകൂടി പറയാൻ താല്പ്പര്യപ്പെടുന്നു.
'ഫൊക്കാന'യുടെ ഇപ്പോൾ കഴിഞ്ഞ ഷിക്കാഗോ സമ്മേളനത്തിൽ സാഹിത്യ (കവിതാ) ചർച്ചയിൽ ശ്രീ.ജോസഫ് നമ്പിമഠം അവതരിപ്പിച്ച 'കവിതയും നവമാധ്യമങ്ങളും' എന്ന പ്രബന്ധം ഒരാഴ്ചക്കു മുമ്പ്‌ ഈ പത്രത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു. കവിത ഉണ്ടായതു മുതലുള്ള സംഭവ വികാസങ്ങളുടെ ആധികാരികമായ വിവരണങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന പ്രസ്തുത ലേഖനത്തിലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ ഞാനിവിടെ പകർത്തുന്നു:
"...പ്രകൃതിയിലെ താളങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതിനാൽ, കവിതയുടെ ആദി രൂപം താള നിബദ്ധമായിരുന്നു. പാട്ടിലും കവിതയിലും താളം ഒഴിച്ചു കൂടാനാവാത്ത ഘടകമായിരുന്നു. ക്ലാസിക് ഗ്രീക്ക്, ലത്തീൻ കവിതകൾ പ്രാസ നിബദ്ധമായിരുന്നില്ല. കവിതയുടെ ആദി രൂപം, വായ്മൊഴിയായി പാടി നടന്നിരുന്ന നാടൻ പാട്ടുകളാണ് (folklore). ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങളായ ഹോമെറിന്റെ ഇല്യഡും, Odysseyയും ലോക സാഹിത്യത്തെ, പ്രത്യേകിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യത്തെ വളരയേറെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട് (Homer lived around 850 BC). ബൈബിളിലെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ആധുനിക കവിതയുടെ വേരുകൾ കണ്ടെത്താനാകും, ഉത്തമ ഗീതങ്ങൾ, വെളിപാട് തുടങ്ങിയ ഭാഗങ്ങളിലെ ഗദ്യ കവിതാ ശൈലി ഉദാഹരണം. Hebrew, Aramaya ഭാഷയിലെ കവിതകൾക്ക് വൃത്തവും പ്രാസവും നിർബന്ധമായിരുന്നില്ല. എല്ലാ ഭാഷയിലെയും കവികൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ നിന്നും സംസ്കാരങ്ങളിൽ നിന്നും ആശയങ്ങളും കവിതാ രീതികളും രൂപങ്ങളും കടം കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്. അങ്ങിനെ പുതിയ ശൈലികളും പുതിയ ഭാഷയും പുതിയ രീതികളും കവിതയിൽ ഉണ്ടാകുന്നു...."
ആദ്യ കവിത പുറത്തു വന്നതിന്റെ രീതി പറയുന്നതു ശ്രദ്ധിക്കുക:
"...സംസ്കൃത സാഹിത്യത്തിൽ, ആദി കവിയായ വല്മീകിയിൽ നിന്നും ആദ്യ ശ്ലോകം പിറന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. വല്മീകി 500 BC ക്കും100 BC ക്കും ഇടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നു..."
"...മാ നിഷാദ, പ്രതിഷ്ട്ടാ ത്വ
മഗമ:ശ്വാശ്വതീ:സമാ:
യത് ക്രൗഞ്ച മിഥുനാദേകം
അവധീ: കാമ മോഹിതം
(അരുത് കാട്ടാളാ, ഇണ ചേർന്നിരിക്കുന്ന കാമ മോഹിതരായ ക്രൗഞ്ചമിഥുനങ്ങളെ കൊന്നതിനാൽ നിനക്ക് ഒരിക്കലും മനസ്വസ്ഥത ലഭിക്കില്ല.)
ഉത്ക്കടമായ മാനസിക വികാരത്തള്ളലിൽ അറിയാതെ ആണ് ഈ വരികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടത്. പിന്നീടു രാമായണം മുഴുവൻ ഈ വരികളുടെ വൃത്തത്തിൽ എഴുതി പൂത്തിയാക്കി എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു".
ഈ 'വികാരത്തള്ളൽ' തന്നെയാണ് ഇന്നും പല കവികളിലും നിലനിൽക്കുന്നത്. 'അറിയാതെ വരികൾ' അത്തരം കവികളിൽ നിന്നു പുറത്തു വരുന്നുണ്ട്, അതു വൃത്തത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാം, അല്ലാതെയുമാവാം. അതു മനസ്സിലാക്കാൻ കൂടുതൽ വിവരണങ്ങൾ ഈ ലേഖനത്തിൽ ഉടനീളമുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ട് വൃത്തം വേണ്ടി വന്നൂ, വേണ്ടാതെ വരുന്നു, എന്തുകൊണ്ട് നിരന്തരം മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായി, എന്തുകൊണ്ട് മാറ്റങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാൻ മറ്റുള്ളവർക്ക് കഴിഞ്ഞു, ആധുനികതയും ഉത്തരാധുനികതയും ഉണ്ടായതെങ്ങിനെ എന്നെല്ലാം മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടുവോളം പഠനങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്‌. ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു ഭാഗം:
"...രാമായണം എന്ന ആദി കാവ്യത്തിന്റെ പ്രചരണ മാദ്യമം വാമൊഴി ആയിരന്നു എന്ന് വ്യക്തം. അതായതു ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങൾ പോലെ തന്നെ ഭാരതീയ പുരാണങ്ങളുടെയും ആദിരൂപം വായ്മൊഴി ആയിരുന്നു (oral form). ഉത്ക്കടമായ മാനസിക വികാരത്തള്ളലിൽ അറിയാതെ ആണ് ഈ വരികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടത് എന്നു സൂചിപിച്ചുവല്ലോ, അതായത് അതു ബോധപൂർവ്വമായ ഒരു രചന ആയിരുന്നില്ല എന്നു ചുരുക്കം....". "...കവിതയുടെ ഉത്ഭവം, അറിയാതെ ഹൃദയത്തില് നിന്ന് പുറത്തേക്കു വരുന്നതാകാം, കണ്ടും അറിഞ്ഞും ഉള്ള അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നും, ഏകാന്തതയിൽ അനുസ്മരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുമാകാം. എങ്ങിനെ ആയാലും അത് ഒരു പൂവ് വിരിയും പോലെ സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രക്രിയ ആയിരിക്കണം...".
കവിത 'പുട്ടുകുറ്റി'യിൽ നിന്നെന്ന പോലെ വൃത്തങ്ങളും മറ്റു ചട്ടങ്ങളും ഉണ്ടാക്കിയതിനകത്തു നിന്നു മാത്രമേ കവിത രചിക്കാവൂ അല്ലാത്തതെല്ലാം ചവറാണ്, അങ്ങനെ കവിത എഴുതിയവരെല്ലാം കഞ്ചാവടിച്ചവരാണെന്നും പോക്രികളാണെന്നും തുടർച്ചയായി നിങ്ങൾ ആക്ഷേപിച്ചെഴുതി. ഒന്നിൽക്കൂടുത്തൽ തവണ അങ്ങനെ മാത്രമല്ലാ എന്നു വിശദമാക്കി കമന്റുകൾ എഴുതിയ ശേഷവും. ഇതേപ്പറ്റി ആഴത്തിൽ പഠിച്ചവർ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളതും മറ്റൊന്നല്ല എന്നും കാണാനാവും. ഈ ലേഖനത്തിലെ വിവരണങ്ങളിൽ നിന്നു ഏതാനും വരികൾ മാത്രം സ്ഥല പരിതികൊണ്ട് താഴെ കുറിക്കുന്നു:
"...മനുഷ്യരെ പോലെതന്നെ കവിതകളും, വലിപ്പത്തിലും രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും വേറിട്ട്നില്ക്കുന്നു..."
"...മലയാള സാഹിത്യത്തിലും, പാട്ട് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നാണ് കവിതയുടെ ഉൽപ്പത്തി. സർപ്പം പാട്ട്, ഭദ്രകാളിപ്പാട്ട് തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ...."
"...ഭാരതീയ കാവ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആധാര ശിലയായ രസസിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ് ഭരത മുനിയാണ്. ഭരതൻ രസത്തിനു പ്രാധാന്യം നൽകുമ്പോൾ, വാമനൻ രീതിക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു. (രീതിരാത്മാകാവ്യസ്യ), ആനന്ദ വർദ്ധനൻ ആകട്ടെ ധ്വനിക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നു. (കാവ്യസ്യാത്മാ ധ്വനി) വാച്യം അപ്രസക്ത മാകുകയും വ്യംഗ്യം പ്രധാനമാകുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയാണ് ധ്വനി..."
"...വികാര നിർഭരമായ ഹൃദയം, നിയതമോ അനിയതമോ ആയ താളത്തിൽ, ഭാഷയിലൂടെ ആവിഷ്ക്കാരം കണ്ടെത്തുന്നതാണ് കവിത. (Poetry is when an emotion has found its thought and the thought has found words)..."
തുടർന്നു ഓരോ കാലത്തും "മാറ്റങ്ങൾ" വരുത്തിയ കവികളുടെ വിവരണം നല്കുന്നു. ഇവരെ നിങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച ഭാഷയിൽ അപമാനിച്ചെഴുതാൻ നിങ്ങള്ക്കാവില്ല...
"...ശുദ്ധ മലയാളത്തിലേക്കുള്ള കവിതയുടെ പാത കൂടുതൽ സുഗമമാകിയതു ചെറുശ്ശേരി ആണ്..."
"...16 17 നൂറ്റാണ്ടിനിടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എഴുത്തച്ഛൻ, മലയാള ഭാഷയുടെ പിതാവായി അറിയപ്പെട്ടത് തമിഴിന്റെയും സംസ്കൃതത്തിന്റെയും പിടിയിൽ നിന്ന് ശുദ്ധ മലയാളത്തിലേക്കുള്ള പരിവർത്തനത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണത്തിലൂടെയാണ്..."
"...വീണ പൂവ് എന്ന സിംബോളിക് ഖണ്ഡകാവ്യത്തിലൂടെ ക്ലാസ്സിസിസത്തിൽ നിന്നു കാല്പ്പനികതയിലേക്കും മഹാകാവ്യപ്രസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നു ഖണ്ഡകാവ്യത്തിലേക്കുമുള്ള വഴി തെളിച്ചു കുമാരനാശാൻ. കാല്പനികത ഉദയം ചെയ്ത ഈ കാലഘട്ടത്തെ ഉദ്ഥാന ഘട്ടം എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു...."
"...കുമാരനാശാന് ശേഷം സിംബോളിക് പ്രസ്ഥാനത്തിന് ഏറ്റവും കൂടുതല് സംഭാവന നല്കിയത് ജീ ശങ്കരക്കുറുപ്പ് ആണ്..."
"...ജീ യുടെ കാലത്തും അതിനു ശേഷവും ഉള്ള പ്രധാന എഴുത്തുകാർ, വെണ്ണിക്കുളം, പി. കുഞ്ഞിരാമൻ നായർ, പാലാ, എം പി അപ്പന്, ഇടപ്പള്ളി രാഘവൻ പിള്ള, ചങ്ങംപുഴ, വൈലോപ്പിള്ളി തുടങ്ങിയവർ ആണ്. ക്ലാസ്സിസ്സിസവും റൊമാന്റിസ്സിസവും പിന്നിട്ട കവിത റിയലിസ പ്രസ്ഥാനത്തിലേക്ക് കടന്നത്, വയലാർ, പി. ഭാസ്കരൻ, തുടങ്ങിയവരിലൂടെയാണ്..."
"...ഇടശ്ശേരി, അക്കിത്തം, ഒളപ്പമണ്ണ, കുഞ്ഞുണ്ണി എന്നീ കവികളെയും പിന്നിട്ടു മലയാള കവിത അടുത്ത സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനങ്ങളായ ആധുനികതയിലേക്കും, ഉത്തരാധുനികതയിലേക്കും (Modernism Post Modernism) കടന്നു . ആധുനികതയുടെ തലതൊട്ടപ്പൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നതു ഡോക്ടർ അയ്യപ്പപ്പണിക്കാരാണ്. പുതിയ വീക്ഷണം, പുതിയ ശൈലി, പുതിയ ബിംബങ്ങൾ, പുതിയ വിഷയം, പുതിയ ഭാഷ എന്നിവയിലുടെ കവിത കടന്നു പോന്ന എല്ലാ വഴികളെയും നിരാകരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു മുന്നേറ്റമായിരുന്നു ഇവർ നടത്തിയത്. കവിതയുടെ പഴയ രൂപ ഭാവങ്ങളെ തന്നെ ഇവർ തിരുത്തി കുറിച്ചു. വിഷ്ണു നാരായണൻ നമ്പൂതിരി കടമ്മനിട്ട, ചെറിയാൻ കെ. ചെറിയാൻ, സച്ചിദാനന്ദൻ കെ. ജീ. ശങ്കരപ്പിള്ള ബാലചന്ദ്രൻ ചുള്ളിക്കാട് എ. അയ്യപ്പൻ തുടങ്ങി ധാരാളം കവികൾ ഈ കാലഘട്ടത്തെ പ്രധിനിധാനം ചെയുന്നു..."
ശ്രീ. വിദ്യാധരൻ, നിങ്ങൾ ഇതു വായിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ ഇപ്പറയുന്നതൊന്നും തട്ടിയില്ല. കണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ നിങ്ങൾക്കതു മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവില്ല. കാരണം നിങ്ങളുടെ മനസ്സും ഉദ്ദേശവും മറ്റൊന്നിലാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ആ "പൂച്ച" കമന്റു നിങ്ങൾ ഇതിലും വെച്ചടിച്ചിത്. നിങ്ങൾക്ക് എന്തൊക്കെയോ പറയണം, ഒരു 'പണ്ഡിത'നാണ് എന്നു മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ സാഹിത്യകാരനായൊ വിമർശകനായൊ ഒക്കെ കളിക്കയാവണം! പക്ഷെ, കയ്യിൽ മരുന്നില്ല! പകരം എവിടെയോ മറ്റൊരവസരത്തിൽ ആരോ എഴുതിയ കൂട്ടങ്ങൾ വാരിയെടുത്തു, ബന്ധമില്ലാതെ ഇവിടെ വാരി വിതറി നാറ്റിക്കുന്നു... ബെല്ലില്ല, ബ്രേക്കില്ലാ... ഒരു ആരോപണം ഉണ്ടാക്കി, "ആരു പറഞ്ഞൂ..." എന്നു പറഞ്ഞങ്ങു തുടങ്ങുകയാണ്.... ദാ, കേൾക്കൂ:
"...കവിതകൾ മരിച്ചെന്നു ആരു പറഞ്ഞു? കവിത മരിച്ചിട്ടില്ല കവിത കഥയാകുന്നു കവിത ഗദ്യദ്ധ്യമാകുന്നു വീണ്ടും വലിച്ചു നീട്ടി കവിതാകഥയാക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം കവിത എഴുത്ത് നിറുത്തി കവിതയുടെ ചരിത്രം പറയാൻ പഴയ കവിതകളെ ആശ്രയിക്കുന്ന അവസരവാദികൾ. അല്ല കവിതയുടെ അടിവേരുകൾ കരളുന്ന മൂഷികർ കവിതയെ ആധുനികവും ഉത്തരാധുനികാവുമായി കടിച്ചു കീറുന്നവർ കവിതയുടെ ഉറവ വൈകാരിക സ്തോഭക്ഷോഭങ്ങളിൽ എങ്കിൽ കവിതയുടെ ഉറവയുടെ ആരംഭം ചിന്തകളിലാണ് കവിതയ്ക്ക്ചിന്തിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതക്ക് കണ്പീലികളെ നനയിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല എനികിൽ കവിതയ്ക്ക് കണ്പീലികളിലെ നനവ് തുടക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതയ്ക്ക് ചുണ്ടുകളിൽ പുഞ്ചിരി വിടർത്താൻ കഴിയുന്നില്ല എങ്കിൽ കവിതക്ക് ആതമബലം പകരാൻ കഴിയുന്നില്ലയെങ്കിൽ കവിതക്ക് അടിമത്തിത്തിന്റെ ചങ്ങലകളെ പൊട്ടിക്കാൻ കഴിയുന്നിലെങ്കിൽ കവിതക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മധു നുണയിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കവിതയ്ക്ക് സ്നേഹിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലായെങ്കിൽ കവികളെ...."!!!
ഹലോ...ഹലോ...നിറുത്തണം... ആളെറെങ്ങണം...നിറുത്തൂ... ഹലോ...!
ശ്രീ. നമ്പിമഠം ഒരക്ഷരം മറുപടി പറയാതെ കടന്നു പോയി. ചിരിച്ചു കാണും. ഞാനിതു വായിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അഭിപ്രായം എഴുതിയില്ല. പക്ഷെ ഇക്കാര്യം തുറന്നു പറയാതിരിക്കാനാവാത്ത വിധം നിങ്ങൾ എന്റെ മുൻപിൽ വന്നു വാളുയർത്തിയിരിക്കുന്നു. വ്യക്തമായി രണ്ടുമൂന്നു തവണ എഴുതിയിട്ടും മനസ്സിലാക്കാനാവാതെ മറുപടി തരുന്നതുകൊണ്ടു ഇത്തരത്തിൽ ബന്ധമില്ലാതെയും മേല്പ്പറഞ്ഞ രീതിയിൽ മറുപടി തന്നാൽ ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചു കമന്റു എഴുതാനാവില്ല എന്നുകൂടി പറയാൻ താല്പ്പര്യപ്പെടുന്നു.
Vayanakaaran
2014-07-08 08:31:51 News
അപ്പോൾ ആശാന്റെ നായകന്മാർ കൊഞ്ഞാണന്മാരും
ഉണൂണ്ണികളുമല്ലെന്നാണോ?
Pavithran, Thripponithura
2014-07-08 06:51:08 News
ചുള്ളിക്കാടിന്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ ഏറണാകുളം മഹാരാജാസ് കോളേജിൽ പഠിച്ച ഒരാളാണ് ഞാൻ. ക്ലാസ്സിൽ കേറാതെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്ന അദ്ദേഹത്തെ കാണുമ്പോൾ അതുപോലെ ഒക്കെ ആകണം എന്ന് വൃഥാ മോഹിച്ചിരുന്നെങ്കിലും . വളരെ പാടുപെട്ടു കോളെജിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടിരുന്ന മാതാപിതാക്കളെ ഓർത്തപ്പോൾ ആ സ്വപ്‌നങ്ങൾ അപ്പാടെ ഉപേക്ഷിച്ചു. അന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതിയിരുന്ന കവിതകൾ മനസിലായിലെങ്കിലും, മനസിലാകാതെ, അതിനകത്ത് കട്ടിയായ എന്തോ ഉണ്ടെന്നു പറയുന്നതായിരുന്നു ഫാഷൻ. ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ബന്നി വറുഗീസ് എഴുതിയ കവിതയും യഥാർഥത്തിൽ എനിക്ക് മനസിലായില്ല. ഒരു പക്ഷെ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹിയ വ്യ്വസ്ഥിതികൾക്ക് ഇതേറെ അയ്യാൾ അക്രോശിച്ചതായിരിക്കാം. പക്ഷെ സാധാരണ ഒരു വായനക്കാരന് മനസിലാകുന്നില്ല എങ്കിൽ സമൂഹത്തിൽ അതിനു എന്ത് മാറ്റം വരുത്താൻ കഴിയും? ചുള്ളിക്കാടിന്റെ ജീവിത പശ്ചാത്തലം എനിക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷെ എന്തോക്കൊയോ ആ മനസ്സിൽ പുകയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന് സംശയം ഇല്ല. ജീവിതത്തിൽ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും പ്രേതിസന്ധികളുടെയും നടുവിൽ ഇരുന്നു എഴുതുമ്പോൾ അത് സമൂഹത്തോട് സംസാരിക്കും. അമേരിക്കയിലെപോലെ ജീവിത സുഖങ്ങളുടെ നടുവിൽ ഇരുന്നു എഴുതുന്ന പല kavithakalkkum വൈകാരിക തീവ്രത ഇല്ലാതെ വരുന്നതും അതുകൊണ്ടാണ്. ചിലർ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന വിഷയം വളരെ ശോചനീയമാണ്. വിദ്യാധരനെ രോക്ഷം കൊള്ളിക്കുന്നതും അതായിരിക്കും. എഴുതിയിട്ട് പല ആവര്ത്തി വായിച്ചു നോക്കുക പിന്നെ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളോട് അഭിപ്രായം ചോദിക്കുക. എന്നിട്ട് പ്ര്സിദ്ധികരിക്കുക. അപ്പോൾ നല്ലെതെങ്കിൽ വായനക്കാരുടെ കയ്യടി വാങ്ങാം അല്ലെങ്കിൽ അടിയും.
വിദ്യാധരൻ
2014-07-08 04:24:07 News
"നിന്നെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല
നിന്റെ പേരെന്താണാവോ ,
നീ പെണ്ണോ പുരുഷനോ ?
നീയെനിക്കാരാണാവോ " (ആരോ ഒരാൾ -ചുള്ളിക്കാട് )
വിഡ്ഢിത്തരം പുലമ്പ് നീ ആവോളം
നിനക്കതശ്വാസം നൽകുകിൽ നല്ലത്
വേണമെങ്കിൽ ഒരു കഞ്ചാവും വലിക്കുക
ചുള്ളിക്കാട്ടിലിരുന്നാരും
കാണാതെ പുകക്കുക .
തീരുമ്പോൾ ചുള്ളിക്കാട്ടിന്റെ
പോക്കറ്റിൽ തപ്പുക
നാൽപ്പത് വർഷം മുമ്പവൻ കത്തിച്ച
കഞ്ചാവ് ബീഡിയുടെ
ശിഷ്ടാവിശിഷ്ടങ്ങൾ കിട്ടിടും തീർച്ച
