നഗരത്തിന്റെ ചീറിപ്പാച്ചിലുകളൊ
ആകാശഘോഷങ്ങളൊ
തീരത്തെ തിരക്കുകളൊ അറിയാതെ;
പുലരിയുടെ നൈര്‍മ്മല്യമൊ
പോക്കു വെയിലിന്റെ
സൌമ്യതയൊ അറിയതെ
ഒരു ജാലകപ്പാളിപോലും
തുറക്കാനില്ലാതെ .....
ഏകാന്തത .......
പ്രണയിച്ചു മടുപ്പിക്കുമ്പൊള്‍
ആകാശത്തിന്റെ ഒരു കീറ്‌
തന്നെ നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിടുന്നു .
അപ്പോള്‍ ............
കണ്ണു ചിമ്മുന്ന
നാലഞ്ചു നക്ഷത്രങ്ങളും .
തന്നെ അറിയാത്തവരുടെ ഇടയില്‍
ദിനങ്ങള്‍ യുഗങ്ങളാകുന്നു .
ഇനി എത്ര യുഗങ്ങളിങ്ങനെ?

ആബേലിന്റെതൊടിയിലെ
ഇഷ്ടവിഭവങ്ങളാസ്വദിച്ച്‌ ,
തന്റെ മനസ്സറിയുന്ന
അണ്ണാറക്കണ്ണനോട്‌ സല്ലപിച്ച്‌,
തന്റെ ഗാനമറിയുന്ന
കുഞ്ഞാറ്റക്കിളികളോടു ചേര്‍ന്നു പാടി,
ഇടവഴികളിലൂടെ .....
വെയിലിന്റെചൂടറിഞ്ഞ്‌
നിലാവിന്റെ കുളിരറിഞ്ഞ്‌
ദിവസങ്ങള്‍
നിമിഷങ്ങളാകുന്നതും..കാത്ത്‌
വറ്റാത്ത മനസ്സുമായി
ഒരമ്മ.