താങ്കളുടെ നല്ലൊരു ലേഖനത്തിന് അഭിനന്ദനം. സാഹിത്യസൃഷ്ടികൾ തിന്മയുടെ വിളയാട്ടങ്ങൾക്ക് നേരെ, പത്തിവിരിച്ചാടുന്ന അനീതിക്ക് നേരെ, വർഗ്ഗീ യതയ്ക്ക് നേരെ, ചൂഷണത്തിനെതിരെ, അനാചാരങ്ങൾക്കെതിരെ, അധാർമ്മികക്കെതിരെ ഏറ്റുമുട്ടി മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിതെളിക്കുമെങ്കിൽ സാഹിത്യത്തെ ഞാൻ ഒരിക്കലും ഭാഷയുടെ തലച്ചോർ എന്ന് വിളിക്കുകയില്ല. നേരെമറിച്ച് സാമൂഹ്യപരിഷ്കരണത്തിന്റെ 'കർത്താവ്' എന്ന് വിളിക്കും.  പക്ഷെ ഇന്ന് അത്തരം സാഹിത്യ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയിക്കുന്നു.  ഇന്ന് ഒരു എഴുത്തുകാരൻ അവന്റെ സാഹിത്യ സൃഷ്ട്ടിയിലൂടെ തിരിച്ചറിയപ്പെടേണ്ടതിനു പകരം 'സാഹിത്യകാരൻ എന്നറിയപ്പെടാനുള്ള' വ്യഗ്രതയിലാണ്.  ഇതിനു കാരണം താങ്കൾ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച പല രോഗലക്ഷണങ്ങളും ഉണ്ട്.  സാഹിത്യകാരൻ എന്ന പദവി  ബൗദ്ധികശക്തിയുമായ് ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നതു കൊണ്ട് അത് വാലിൽ ഘടിപ്പിച്ചു നടക്കാൻ  അണ്ടനും അഴകോടനും  ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു.  'പണമാം മുന്തിരി കൊടുത്താൽ കാണാം മനുഷ്യ കുരങ്ങന്റെ ചാട്ടം' എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ ഇന്ന് പണം കൊണ്ട് സാധിക്കാത്തതെന്താണുള്ളത്? സർവ്വകലാശാല ഡിഗ്രികൾ, സാഹിത്യ അക്കാർഡാമി അവാർഡുകൾ, സാഹിത്യത്തിന് ക്ലാസിക്കൽ പദവി അങ്ങനെ പലതും സുലഭമാണ്.  ഇതിന്റെ ഒക്കെ ചുവടു പിടിച്ചാണ് പ്രവാസികൾ അവാർഡുകൾ കൊണ്ട് പ്രളയം സൃഷ്ടിയ്ക്കുന്നത്. സാമൂഹത്തിന്റെ രോഗലക്ഷണങ്ങൾ കണ്ടു മനസ്സിലാക്കി  മനസാക്ഷിയെ സ്വാധീനിച്ചു, രോഗത്തെ മാറ്റി സമൂഹത്തെ പരിഷ്‌ക്കരിക്കേണ്ട സാഹിത്യകാരന്മാർ ഏതോ മതിഭ്രമത്താൽ രോഗ ബാധിതരായി അവാർഡുകളുടെ പിന്നാലെ പായുകയാണ്. അത് ആവശ്യത്തിന് കൊടുക്കാൻ തയാറായി അനേക കപട സംഘടനകളും ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗത്തും തഴച്ചു വളർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അതിനു സ്തുതിപാഠകന്മാരായി പല പേരുകേട്ട സാഹിത്യകാരന്മാരും. സിനിമാനടികൾ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ സാഹിത്യകാരന്മാർക്ക് ബലഹീനതയാണ്. അവരുടെ ശൃംഗാര സാഹിത്യം ഉടലെടുക്കും. അവരുടെ സാമീപ്യത്തിൽ അവരുടെ രോമകൂപങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് ആനന്ദ നൃത്തം വയ്ക്കും. അങ്ങനെയുള്ളവർ എല്ലാ സാഹിത്യ സംഘടനകളുടെയും സൗന്ദര്യത്തെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു .

          സാഹിത്യകാരന്മാർക്ക് സാമൂഹ്യ വിദ്യാഭ്യാസ മണ്ഡലങ്ങളിൽ എത്രമാത്രം മാറ്റം വരുത്താം എന്നതിന് ഉദ്ദാഹരണമാണ് പ്രൊഫ്. ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരി.  അദ്യാപകൻ, സാഹിത്യനിരൂപകൻ, നിയമസഭാംഗം, മന്ത്രി, വൈസ് ചാൻസലർ എന്നിങ്ങനെ കേരളത്തിന്റെ സാഹിത്യരാഷ്ട്രീയ -വിദ്യാഭ്യാസ മണ്ഡലങ്ങളിലാകെ വ്യാപിച്ചുനിന്ന അസാമാന്യ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ ഉടമായാണ് പ്രൊഫ്. ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരി. ആയിരിത്തി തൊള്ളായിരത്തി അൻപത്തിയേഴിലെ കേരള മന്ത്രിസഭിയിൽ അംഗമായി മുണ്ടശ്ശേരി വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രി എന്ന നിലക്ക് പല പരിഷ്കാരങ്ങളും നടപ്പിലാക്കി.ക്രാന്തദർശിയാ  ഒരു സാഹിത്യകാരന് സമൂഹത്തിൽ എന്തെല്ലാം ചെയ്യാൻ കാസിയുമെന്നുള്ളതിന്റെ തെളിവാണ് പ്രഫ. ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരി.  എന്നാൽ ഇന്നത്തെ സാഹിത്യകാരൻന്മാർക്ക് സമൂഹവുമായി യാതൊരു കുലബന്ധവുമില്ല.  കച്ചവട മാധ്യമങ്ങളുമായി ചേർന്ന് താങ്കൾ പറഞ്ഞതുപോലെ സാഹിത്യഅവാർഡ്‌കൾ വാങ്ങി എങ്ങനെ ചരിത്രത്തിന്റെ ഏടുകളിൽ സ്ഥലം പിടിക്കാം എന്ന് ലാക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന ചിതലുകലാണ് മിക്കവരും. 

          " ഒരു ജനതയുടെ കാവ്യ സാഹിത്യചരിത്രം എന്ന് വച്ചാൽ ആ ജനതയുടെ രാഷ്ട്രീയവും ശാസ്ത്രീയവും ആദ്ധ്യാത്‌മികവുമായ ചരിത്രത്തിന്റെ രത്നചുരുക്കമാവും. ഒരു യഥാർത്ഥ സാഹിത്യകാരൻ ഈ എല്ലാവശങ്ങളൂം അറിഞ്ഞിരിക്കും എല്ലാ സൂക്ഷ്മഭാവങ്ങളിലൂടെയും പടിപടിയായുള്ള വികാസങ്ങളിലൂടെയും ജനതയുടെ ആകൃതിയും പ്രകൃതിയും അയാൾക്ക് തെളിഞ്ഞു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടാവും. ഓരോ കാലഘട്ടത്തിന്റെയും മഹത്തായ ചൈതന്യവും ഓരോ കാലഘട്ടവും മറ്റൊന്നിൽനിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വളർന്നുവന്ന രീതിയും അവർ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടാവും. ഒരു ജനതയുടെ അത്യുത്കൃഷ്ടാഭിലാക്ഷ ങ്ങളെ അവയുടെ ഉത്തരോത്തര ഗതിവികാസങ്ങളോടുകൂടി രേഖപ്പെടുത്തി വയ്ക്കാൻ അയാൾ ഉത്തരവാദപ്പെട്ടിരിക്കും അത്രയും ചെയ്താലേ സാഹിത്യസപര്യ സ്വർപ്പെടുത്തിയതായി തോന്നു "(മുണ്ടശ്ശേരി)

             ഇന്ന് മലയാള സാഹിത്യം അധോലോക സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ പിടിയിലാണ്.  പണത്താൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന സാഹിത്യകൃതികളിൽ മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങളോ, നെടുവീർപ്പുകളോ ഗദ്ഗദങ്ങളോ ഇല്ല.  മനുഷ്യരാശിയുടെ വളർച്ചയ്ക്കിടയിൽ കാലാകാലങ്ങളായി അടിഞ്ഞുകൂടി മാറ്റത്തിന് വിലങ്ങു തടിയായി നിൽക്കുന്ന വിശ്വാസങ്ങളെയും കോയ്മകളെയും ചോദ്യം ചെയ്യാനാവുന്നില്ലെങ്കിൽ ഏയ് സാഹിത്യകാര നിറുത്തൂ നിന്റെ രചന .

ഒരിക്കൽ കൂടി നല്ലൊരു ലേഖനത്തിന് നന്ദി