നഗ്നനായി ഞാൻ മുന്നിൽ വന്ന നാളിൽ
കാണാത്ത ഭാവം നടിച്ചു നിങ്ങൾ
തൊണ്ട നന്നാക്കുവാൻ വെള്ളംപോലും
തന്നില്ല നിങ്ങൾ തിരിഞ്ഞു നിന്നു
അപ്പത്തിനായ് ഞാൻ കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ
ആട്ടിയോടിച്ചൊരു പട്ടിയെപ്പോൽ
രോഗിയായി ഞാൻ കിടന്നനേരം
കാണുവാൻ വന്നില്ല നിങ്ങളാരും 
രണ്ടാമതൊരവസരം തന്നിടാതെ
കൽത്തുറുങ്കിൽ എറിഞ്ഞു നിങ്ങൾ
അന്നെന്നെ മത കിങ്കരന്മാർ
കൊല്ലാകൊല ചെയ്യതനേരം
അറിയില്ലവനെയെന്നു ചൊല്ലി നിങ്ങൾ
ഇവയെക്കുറിച്ചു ഞാൻ ചൊന്ന നേരം
എന്തെന്നറിയാതെ നിങ്ങൾ പകച്ചു നിന്നു
പൊരുളറിയാതെ നിങ്ങളിന്നും
കുറിക്കുന്നു കവിതകൾ ഗാനമൊക്കെ
ഉണ്ടൊരായിരം അശരണർ ഇവിടെ ഭൂവിൽ
അവർക്കായ് ഞാൻ ചൊന്നത് ചെയ്തിടുകിൽ
സ്വർഗ്ഗം ഈ ഭൂവിൽ പ്രാപ്യമത്രെ     

വിദ്യാധരൻ സാറിന്റെ പേനയുടെ ശൗര്യം ഫലിക്കാഞ്ഞിട്ടോ എന്തോ കവികളുടെ ഒരു പട
തന്നെ ഇമലയാളിയിൽ നിരക്കുന്നു. ശ്രീമാൻ ജോണ് കുന്തറ എഴുതിയ പോലെ എല്ലാവരും പെൻഷൻ പറ്റുമ്പോൾ പേന കയ്യിലെടുക്കുന്നു. പ്രിയ പെൻഷൻ പറ്റി കളെ, ദയവു ചെയ്തു കലാമൂല്യം ഒട്ടുമില്ലാത്ത കവിതകൾ എഴുതി വായനക്കാരെ കഷ്ടപ്പെടുത്തരുത്.   അമേരിക്കൻ മലയാള സാഹിത്യം എവിടെ ചെന്ന് നിൽക്കും എന്റെ കർത്താവേ.. മലയാളത്തിൽ എന്തെഴുതിയാലും അത് സാഹിത്യമാകുന്ന അമേരിക്കൻ മലയാള സമൂഹത്തിൽ വൈകി എത്തിയിരിക്കുന്നു ശ്രീമാൻ ജോയ്‌സ് തോന്യമല .
അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറിവിന്റെ ലോകം അപാരം തന്നെ. അദ്ദ്ദേഹത്തെ എന്തുകൊണ്ട് സാഹിത്യ സംഘ ടനകൾ തഴഞ്ഞു.!!!!
വാല്മീകത്തിൽ നിന്നും ഒരു കാട്ടാളൻ പുറത്ത് വന്നു മഹര്ഷിയായി ലോക പ്രസിദ്ധ്‌നായി. അമേരിക്കയിൽ അനവധി വാല്മീകിമാർ ഉണ്ടാകുമെന്നു പ്രതീക്ഷിക്കാം.

പിറക്കട്ടെ ഫിലിപ്പെ ഇവിടെയെങ്ങും
ഓരോരോ കവികൾ എന്നുമെന്നും
അവരുടെ കവിതക്കുള്ളിൽ നോക്കാം
നമുക്കായി എന്തേലും ഉണ്ടോ എന്ന്
ഇന്നേവരെ ആരും കണ്ടെത്താത്ത
കാര്യങ്ങൾ വർ നമ്മെ കാണിച്ചേക്കും
ചേതോഹരങ്ങളാം കാഴ്‌ചകാണാൻ
എൻ മനം നന്നേ തുടിച്ചിടുന്നു 

സാറേ എന്നെന്നെ വിളിച്ചിടില്ലേ
ഞാനൊരു സാധു മനുഷ്യനത്രെ
പണ്ടത്തെ പത്താം ക്ലാസുതന്നെ
ഡ്രില്ലും പഠിച്ചിട്ടുണ്ട് അതിന്റെ കൂടെ
വേണ്ടെനിക്ക് സാറിൻ പവിയൊന്നും
നാറും പിന്നതു കുഴപ്പമാകും
ശ്രേഷ്ടനാക്കും നിങ്ങൾ ആദ്യമെന്നെ
പിന്നെ വരും അവാർഡുമായി
പൊന്നാട പൂമാല സ്വീകരണങ്ങൾ
തന്നന്നെ കൊല്ലല്ലേ സ്നേഹിതാ നീ
വയസായ കാലത്ത് ഞാനിവിടെ
കുത്തിയിരുന്നോട്ടെ ശാന്താനായി
എന്തേലും കുത്തിക്കുറിച്ചു ഞാനെൻ
സമയത്തെ പോക്കട്ടെ ഫിലിപ്പ് സാറേ