നീയിവിടെയെത്തിയതു ഞങ്ങളറിഞ്ഞില്ല...
പൂക്കളെ തിരിച്ചറിയും മുന്പേ
ആദ്യമായ് നിന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചതാരാണ്...
പൂക്കാലം കാട്ടികൊതിപ്പിച്ച്
നിന്നെയാരാണ് ഇവിടേക്കു വരവേറ്റത്...
മുറിഞ്ഞ ചിറകുകളറ്റുപോകില്ലെന്ന്
നിന്റെ കുഞ്ഞുമനസ്സിനെ ആരാണ്
വ്യാമോഹിപ്പിച്ചത്...
കൂരിരുട്ടില് വഴിയറിയാത്ത വിധം നീ വീണ്ടും
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടോ?!!
വിരല്ത്തുമ്പ് പിടിച്ചു നടന്ന വഴികളില്
കാറ്റായ് നീ പറക്കുന്നുണ്ടോ?
അതോ ഇനിയൊരു വിരല്ത്തുമ്പും തേടാത്ത
ഉയരങ്ങളിലേക്ക് നീ തനിയേ പോയോ...
അവസാനത്തെ ആള്ക്കൂട്ടവും
മറവിയിലേക്ക് നിന്നെ ഉപേക്ഷിക്കും മുമ്പേ
ഒരു പൂവിലെങ്കിലും നിന്റെ
ഒരു പൊന് ചിറകിന് തരി
ഒരു കാല്പാട് കാട്ടിത്തരിക...
ദുഃഖം കനത്ത ഹൃദയവുമായ്
നീയറിയാത്ത ഞങ്ങള് കാത്തിരിക്കുന്നു...
നിന്റെ കുഞ്ഞു ചിറകിന്റെ കൊടുങ്കാറ്റിനായ്...