മക്കളെ കാത്തിരിക്കുന്നൊരമ്മയാണീ സന്ധ്യ!
ആ അമ്മ തന് കണ്ണുകളിലൂറുന്ന ദൈന്യമുണ്ട്;
ചുവന്ന കവിളുകളില് കണ്ണീരിന് നനവുണ്ട്;
പിടയുമാ നെഞ്ചകം നിറയെ നൊമ്പരമുണ്ട്.
ശോകമൂകം ചുറ്റിത്തിരിയുന്നു കടല്ക്കാക്കള്;
അജ്ഞാത ഭീതിയില് വിറക്കുന്നു തെങ്ങിന് തലപ്പുകള്;
പാറകളില് തലതല്ലിച്ചിതറുന്നു തിരനിരകള്;
വാടിത്തളര്ന്നു, കരയണയാന് തുഴയുന്നു തോണികള്.
മക്കളെ കാത്തിരിക്കുന്നൊരമ്മയാണീ സന്ധ്യ
യുദ്ധഭൂമിയില് വീണുപോയെത്ര തന്നോമനകള്,
അയിത്തക്കയങ്ങളില് മുങ്ങിത്താണു നിരാലംബര്-
അവരാരാനും ഇനി മടങ്ങി വരുമോ ഈ വഴി!
വിപ്ലവ വീര്യം വെട്ടി വീഴ്ത്തിയ നിര്ദ്ദോഷികള്,
മതഭ്രാന്തിന് ബലിക്കല്ലില് ശിരസ്സറ്റു പിടഞ്ഞവര്-
അവരാരാനും ഇനി മടങ്ങിവരുമോ ഈ വഴി!
ഇന്നും കാത്തിരിക്കുന്നൊരമ്മ-ഈ സന്ധ്യ!