പ്രണയവും നിന്നോടുമാത്രം(കവിത: മഞ്ജുള ശിവദാസ്)

അണയാത്ത ഭക്തി നിന്നോടുമാത്രം,

അകലാത്ത കൂട്ടുമെന്‍ബന്ധുവും നീ.

അഴലുകള്‍ മായ്ക്കുന്ന സാന്ത്വനം നീ,

അനശ്വരപ്രണയവും കവിതമാത്രം.

അഗ്‌നിയായാളിപ്പടര്‍ന്നീടുകെന്നില്‍ നീ,

പതറാതെ മുള്‍വഴികള്‍ താണ്ടിടാം ഞാന്‍.

പരിഭവംഭാവിച്ചു നീയകന്നാല്‍

ആത്മാവൊഴിഞ്ഞ മൃതസമമായിടും.

പിണങ്ങിപ്പിരിഞ്ഞിടാന്‍ തോന്നിടും നേര

ത്തിതാ എന്റെ പ്രാണനുമെടുത്തുകൊള്‍ക.

അന്യയായകലത്തിരുന്നു കാണാനെനി

ക്കാവില്ല ശ്വാസം നിലച്ചുപോകാം.

എന്നെ ഞാനാക്കുന്ന ശക്തിയും നീ,

ഇന്നെന്റെ ശബ്ദവും രൂപവും നീ.

കണ്ടതുംകേട്ടതും പങ്കുവയ്ക്കാനുള്ളൊ

രുറ്റ ചങ്ങാതി നീ മാത്രമല്ലേ.

അനുഭവരസങ്ങളതു മധുരമോ കയ്‌പോ

നുകരുവാന്‍ നീമാത്രമൊപ്പമെന്നും.

ചിതറാതെ ജന്മങ്ങള്‍തോറുമെന്‍ കൂട്ടായ്

ചിതയിലും കൂടെ നീ വരികയില്ലേ.