തന്റേതല്ലാത്ത ഒരുവനോടു ചേര്ന്ന്...
തന്റേതാകാനേ ഇടയില്ലാത്ത
ഒരുവനോട് ചേര്ന്നിരുന്നിട്ടുണ്ടൊ..?
അവനുമായൊരു യാത്രപോയിട്ടുണ്ടൊ..???
ഒരു പ്രണയത്തിനു പോലും സാധ്യതയില്ലാത്തവിധം
ചുരുണ്ട ഹൃദയമുള്ള
ഒരു മനുഷ്യനാണത്.
ആരുമാരും അവന്റെയല്ലെന്ന്..
അവന്റെയാകേണ്ടെന്ന് വാശിയുള്ള,
അങ്ങേയറ്റം ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയ ഒരുത്തന്.
അങ്ങനെയൊരുവന് നിസഹായയെന്ന്
നിലവിളിച്ചാലും നിങ്ങളെ
ചേര്ത്തു പിടിച്ചെന്നു വരില്ല...
ഇലപോലെ തണുത്ത
വിരലുകളാവും അയാള്ക്ക്.
നിങ്ങളുടെ ആദ്യപ്രേമവും
ആദ്യത്തെ പുരുഷനുമൊന്നും
അവന്റെ വലിയകാര്യമാവില്ല.
അയാളൊരിക്കല് പോലും
കരഞ്ഞിട്ടുകൂടിയുണ്ടാവില്ല
എന്നാണ് കരുതേണ്ടത്.
നിരാശ ബാധിച്ച അനാഥനായ
ഒരു തെണ്ടിയില് കാണേണ്ട
കുഴിഞ്ഞ കണ്ണുകളൊ,
പാറിയ കാടുപിടിച്ച മുടിയൊ,
അലക്കാത്ത തുണിക്കെട്ടുകളോ
അങ്ങനെ യാതൊരു ചലനങ്ങളും അവനിലുണ്ടാവില്ല.
നിങ്ങളെ കാണണമെന്നോ..
കണ്ടുപിരിയുമ്പൊ
കൊതി തീര്ന്നില്ലെന്നോ അയാളൊരിക്കല്പ്പോലും
പരാതി പറയുകയില്ല.
ഇനിയെന്നു കാണുമെന്ന
ചോദ്യത്തിന് അയാള് ചിലപ്പോള്
ബാഗില് നിന്നൊരു കടലപ്പൊതിയൊ
ഒരു പുതിയ പുസ്തകമോ നിങ്ങള്ക്ക്
അടയാളമായി തന്നേയ്ക്കും.
അല്ലെങ്കിലും ഇനിയാരെ കാണണമെന്നൊ,
ഏത് ബസ്സ് പിടിയ്ക്കണമെന്നൊ,
തന്റെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ടേതെന്നൊ പോലും
കണ്ടുപിടിയ്ക്കാന് കഴിയാത്ത ഒരുവന്
നിങ്ങള്ക്ക് ഏത് ദിവസത്തിന്റെ പേര്
പറഞ്ഞു തരുമെന്നാണ്.
ഇടയ്ക്ക്,
അവന് വീടുവിട്ടോടി വന്ന
ഒരു കുട്ടിയുടെ അധൈര്യത്തോടെ
നിങ്ങളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചേക്കും..
നിങ്ങളവന്റെ മുതുകില്
തലോടാന് തുനിയുന്ന നിമിഷത്തില്
അവന് തന്റെ ഹൃദയം മടക്കിച്ചുരുട്ടി
പിന്തിരിഞ്ഞു നില്ക്കും.
അപ്പോഴുമവന്റെ ഉടലു വിറയ്ക്കുകയൊ
കണ്ണുനനയുകയൊ
കാണാന് കഴിയില്ല...
മടങ്ങുമ്പോള് ഞാനെന്നൊരാള്
അത്രനേരവും അയാള്ക്കൊപ്പം
ഉണ്ടായിരുന്നതേയില്ലെന്ന മട്ടിലാവും
ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുപോലും നോക്കാതെ,
'ശരി കാണാം' എന്നുപോലും പറയാതെ
അയാള് നടന്നു പോവുന്നതെന്ന്
നിങ്ങള്ക്കു തോന്നും..
നിങ്ങള്..നിങ്ങള് മാത്രം
അയാള് നടന്നു മറയുന്നതുവരെ
നോക്കി നില്ക്കും.
പക്ഷെ,
ഒറ്റയ്ക്കൊരു ബസില് കയറി
തിരിച്ചു പോരുമ്പൊ
നിങ്ങള് ചിരിയ്ക്കും..
യാത്രപറച്ചിലിന്റെ ഭാരമോ,
കൂടിയിരുന്നതിന്റെ ബാധ്യതയൊ ഇല്ലാതെ
നിങ്ങള് കനം കുറഞ്ഞ്
ഹൃദയം നേര്ത്തു വരും..
കാത്തിരിക്കേണ്ടതില്ലാത്ത
ഒരു യാത്രയ്ക്കു വേണ്ടി
വീട്ടിലെ അലമാരയില് നിങ്ങള്
പുതിയൊരു ബാഗ് നിറച്ചുവയ്ക്കും.