ഇതുമൊരു ചിരിയുടെ കഥയാണ് 

തേങ്ങാ ചിരിയുടെ കഥ 

പണ്ടെങ്ങോ നടന്ന കഥ 

രാജവാഴ്ചയുടെ കാലത്ത് 

രാമനും കൃഷ്ണനും 

അതായിരുന്നു അവരുടെ പേര് 

ദൈവങ്ങളുടെ പേരുള്ളതുകൊണ്ട് 

ദൈവങ്ങൾ എന്നാണു അവരറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്

പക്ഷെ മോഷണമായിരുന്നു  അവരുടെ തൊഴിൽ 

മോഷ്ട്ടിക്കുന്ന ദൈവങ്ങൾ 

ഇന്നത്തെ പോലെ.

കള്ള ദൈവങ്ങൾ 

മോഷണത്തിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട അവർ 

രാജാവിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി 

രാജാവ് കുപിതനായി 

തന്റെ രാജ്യത്ത് മോഷ്ട്ടാക്കളോ!

രാജാവ് നിയന്ത്രണം വിട്ടു അലറി 

"എടാ കള്ളന്മാരെ"

"ഞങ്ങളുടെ രാജാവേ "

കള്ളന്മാർ ശാന്തമായി മറുപടി പറഞ്ഞു 

മറുപടിയിൽ ഒളിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന 

പാരകണ്ട് രാജാവിനു അരിശം കൂടി 

ഇവന്മാരെ ഒരു പാഠം  പടിപ്പിച്ചിട്ടെ ഉള്ളു 

ആരവിടെ?

വിഡ്ഢികളും രാജ്യത്തെ നീതി പാലിക്കാത്ത,

ഇവന്മാരെ കാട്ടിൽ കയറ്റി വിട്ട് 

നല്ല പഴങ്ങൾ എനിക്കായി പറിച്ചു കൊണ്ട് വരട്ടെ 

അങ്ങനെ ദൈവങ്ങൾ പഴത്തിനായി 

കാട് കയറി

ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം 

പഴവുങ്ങളുംമായി അവർ മടങ്ങി വന്നു 

"ഒന്നാമത്തെ കള്ളൻ 

നീ കൊണ്ടുവന്ന പഴം ഞാൻ 

രുചിച്ചു നോക്കട്ടെ"

'പ്പൂ' രാജാവ് കള്ളൻ കൊടുത്ത 

മുന്തിരിങ്ങ പുളി സഹിക്കാതെ 

തുപ്പി കളഞ്ഞു 

രാജാവ് കോപാകുലനായി പറഞ്ഞു 

ഇവനെ കുനിച്ചു നിറുത്തി 

എല്ലാ മുന്തിരിങ്ങയും അവന്റെ 

മല ദ്വാരത്തിലൂടെ അകത്തു കയറ്റു 

രാജാവ് അക്ക്രോശിച്ചു 

ഭടന്മാർ ഓരോ മുന്തിരിങ്ങും 

തള്ളി അകത്തു കയറ്റുമ്പോൾ 

മറ്റേ കള്ളൻ ചിരിക്കുകയായിരുന്നു 

'നീ എന്തിനു ചിരിക്കുന്നു?"

കോപിഷ്ടനായ രാജാവ് ചോതിച്ചു 

"അത് രാജാവേ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നത് 

ഒരു തേങ്ങയാണ് "

അതോർത്തു ചിരിച്ചതാണ് 

രാജസദസ്സ് ഒന്നാകെ ചിരിച്ചു 

ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു മരിക്കുന്നവരെ 

കൊണ്ട് പോകാനായി വന്ന 

കാലനും കുലിങ്ങി ചിരിച്ചു 

ചിരിയോടെ ചിരി 

ഓർത്ത്‌ ഓർത്ത്‌ ചിരി 

ചിരിക്കാതെ രാജാവ് കലിതുള്ളി നിൽക്കുന്ന. 

പെട്ടന്ന് കാലനു അവന്റെ ദൗത്യത്തെക്കുറിച്ച് ഓർമ വന്നു 

അവൻ കയറു ചുഴറ്റി എറിഞ്ഞു 

രാജാവിന്റെ കഴുത്തിൽ അത് കുടുങ്ങി 

മുറുകി. രാജാവ് മരണത്തിന്റെ പിടിയിൽ.

പോത്തിന്റെ ഓടി അകുലുന്ന ശബ്ദം മാത്രം 

രാജാവിന്റെ മൃത ശരീരവുമായി 

(ഗുണ പാഠം: ചിരിച്ചാൽ  മരണവും ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  വഴിമാറും)

  

  

"മദവിവശനജസ്രം  മദ്യഭേദത്തെ വാഴ്ത്തും 

മദനഹതവിവേകർ  മൂർഖയാം വേശ്യയേയും 

കിതവനിഹ പുകഴ്ത്തും കേവലം ചൂതിനേയും 

ഹൃദ്യരഹിതനാം നായാടി നായാട്ടിനേയും" (ആശാൻ)

ഉന്മാദം പിടിച്ചു ക്ഷീണിച്ചവൻ മദ്യത്തെ വാഴ്ത്തും. കാമം തലക്കു പിടിച്ചു വിവേകം നഷ്ടപെട്ടവർ വേശ്യയേയും. ധൂർത്തൻ ചൂതുകളിയെക്കുറിച്ച് ഹൃദയം ഇല്ലാത്ത നായാടി നായാട്ടിനേയും (ഇത് അറുപതിനു മുൻപ് എഴുതിയതായത് കൊണ്ടും 'വായനാക്കരാൻ' എന്ന് പറഞ്ഞു അഭിപ്രായം എഴുതിയവന്റെ തട്ടിൻപുറത്തു  കയറാൻ സാധ്യത ഇല്ലാത്തതും കൊണ്ടും അർഥം പറഞ്ഞു എന്നേയുള്ളു) പുകഴ്ത്തും എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെ ഓരോ കവിതകളിൽ കൂടി വായനക്കാരുമായി സംവദിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്, 'തന്നത്താൻ നിജ ചിന്തയിൽ ബാലികഴിപ്പിച്ചെടുത്ത ആശയങ്ങൾ ആണ്. തീര്ച്ചയായും അത് കവിയുടെ വ്യക്തിത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ സ്ഫുരണം ആയിരിക്കണം. ചെറിയാൻ ക. ചെറിയാൻ എന്ന കവി ഗൗരവവും, ലാളിത്ത്യവും, രസികത്തവും അതിൽ ഉപരി കാടും മേടും കടന്നു അങ്ങ് ജപ്പാനിൽ വരെ പോയി ഹൈക്കു പരീക്ഷിക്കുവാൻ തയ്യാറായി എണ്‍പതിൽ എത്തിയിട്ടും (ഇത് ഒരു അനുമാനം മാത്രം) വീര്യം നഷ്ടപെടാത്ത ഒരു വിശാല ഹൃദയത്തിന്റെ ഉടമയായിട്ടു, അദ്ദേഹത്തിൻറെ കവിതയിൽ കൂടി മാത്രം പരിജയം ഉള്ള, ഞാൻ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്. റീഡർ (വായനക്കാരനും റീഡറും രണ്ടു പേരാണ് എന്നതിൽ എനിക്ക് സംശയം ഇല്ല.) പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് പോലെ ഓരോ എഴുത്തുകാരും പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു വായിച്ചിട്ട് വാ തുറന്നു വിഡ്ഢിത്വം എഴുന്നള്ളുക. പല എഴുത്തുകാരും മനുഷ്യരാണ് . പക്ഷേ വേണ്ടത് വേണ്ട സമയത്ത് പറയുകയില്ല എന്നുമാത്രമേ. അവസരോചിതം അല്ലാത്ത വർത്തമാനം കേട്ടാൽ ഈ ഞാനും പോയി രണ്ടു പൊട്ടീര് കൊടുക്കും. അപ്പോൾ നമ്മൾ പറഞ്ഞു വന്നത് ചില എഴുത്ത് കാരെ കുറിച്ചാണ് .ചിലർക്ക് അവരുടെ അസ്തിത്വം എങ്ങനെ എങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി എടുക്കാൻ ഉള്ള ശ്രമത്തിലാണ് കവിതയും കഥയും പടച്ചു വിടുന്നത്. ഒരു ചീഞ്ഞ മുട്ട മറ്റു മുട്ടകൾക്കും നാറ്റം വരുത്തും എന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ, ഇത്തരക്കാര് എഴുതുന്ന കഥകളും ലേഖനങ്ങളും വായിച്ചിട്ട് വിഷം കലർന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ശർദ്ദിക്കുന്നതുപോലെ ശർദ്ദിക്കാൻ തുടങ്ങും. ശർദ്ദിച്ചു മരിക്കുന്നതിന് മുൻപ് ഇവനോടൊക്കെ രണ്ടു ചീത്ത പറയണ്ടേ എന്ന് വച്ച് എന്നെ പോലെയുള്ളവർ ചീത്ത വിളിക്കുകായും ശപിക്കുകയും ചെയ്യും.  പ്രവാസി എഴുത്തുകാരിൽ പലരും സ്വാർത്ഥതാൽപ്പര്യംമൂലവും, തെറ്റായ ധാരണകൾമൂലവും പലപ്പോഴും ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെയും, അടിയുറച്ച ആദർശജീവിതങ്ങളിലൂടെയും മനുഷ്യ ജീവിതത്തെ ധന്യമാക്കണം എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ കവിതകളെയും അവയുടെ നിർവച്ചനങ്ങളെയും അവരാതിച്ചു കളയുന്നത്.