അധ്യായം ഇരുപത്തിയെട്ട്

കാര്യങ്ങള്‍ കൈവിട്ടുപോകുകയാണെന്നു സോമനു തോന്നിത്തുടങ്ങി. റാഞ്ചിയിലേക്കു വരുമ്പോള്‍ വലിയ പ്രതീക്ഷകളും ആഗ്രഹങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇവിടെ വന്നപ്പോള്‍ എങ്ങിനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചു പോയാല്‍ മതിയെന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ പലതും തന്നെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും പ്രതീക്ഷകളുടെയും വഴികളിലേക്കു വിരല്‍ ചൂണ്ടുകയായിരുന്നു. തന്റെ പാട്ടുകള്‍ നാടകങ്ങള്‍ …. എല്ലായിടത്തും ഇവിടെ വളമാകുമെന്നു കരുതി. അതിലുപരി ഓമനയുടെ സാന്നിധ്യം എല്ലാത്തിനും മേലെയായി ആശ്വാസത്തിന്റെയും മനശക്തിയുടെയും കാതലായി മാറി. പക്ഷെ കാര്യങ്ങളൊക്കെയും എത്ര പെട്ടാണ് തിരിഞ്ഞു പോകുന്നത്.