ഞാൻ മരിച്ചാൽ .
ഇനി നിനക്ക് വരാനാവില്ലാ...
റോഡുകൾ ചേരുന്ന നാൽക്കവല ,
ഇന്ന് ശൂന്യമാണ്....
നമ്മളാദ്യമായ് ഒരുമിച്ച് കയറിയ ,
ബസ് ഇന്ന് നിശബ്ദമാണ്..
സംസാരിക്കാൻ വീർപ്പുമുട്ടിയ
നിമിഷങ്ങൾ ഇനി നമുക്കന്യമാണ്...
നടന്നെങ്കിലും നിന്നിലെത്തണമെന്നുണ്ട്,
കോവിഡ് നിരങ്ങിയ നിരത്തുകൾ, മാടിവിളിക്കുന്നുണ്ട്...
അവർക്കറിയാം നിന്നോടുള്ള ന്റെ പ്രണയം..
എങ്കിലും ഞാനൊരു വാഹിനിയാവുന്നില്ലാ.
നമ്മുടെ പ്രണയം ഈ കാലത്തിന്റെ
കോലായിൽ വിറങ്ങലടിച്ചുറങ്ങട്ടെ.....
പുതിയൊരു പുലരി നിനക്കവിടെ കാത്തിരിപ്പുണ്ട്,
വിടരാൻ കൊതിച്ചൊരു വസന്തമവിടെ മറഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്....
നോക്കൂ ,സുന്ദരമാണാലോകം,
കറുത്ത കോവിഡിന്റെ കാലം ഇവിടവസാനിക്കട്ടെ....
ഒരു കുഞ്ഞു ദീപം നാളെ എനിക്കായ്
കൊളുത്തണം,
ഇരുണ്ടു പോയൊരെന്നോർമ്മകൾ
നിന്നിൽ നിന്നകലുവാൻ മാത്രമായ് ...