വെടിയുണ്ടകള് നിന്റെ ഹൃദയത്തില് ചുംബിച്ചപ്പോള് നിനക്കെന്ത് തോന്നി
നിന്റെ പൊന്കാലുകളില് നിന്ന് ഗോളിലേക്ക് പറന്നു പോയ മറ്റൊരു തീയുണ്ട വലയെ ചുംബിച്ചത് ഓര്മ വന്നോ
കരള് തുരന്നു കയറിയ വെടിയുണ്ടയുടെ ഇരമ്പം കേട്ടിട്ട് നിനക്കെന്ത് തോന്നി
ചുറ്റും ഇരമ്പിയാര്ക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ തൊണ്ട പൊട്ടുമാറുച്ചത്തിലുള്ള അലര്ച്ചയെക്കാളുമത് നിന്റെ കാതില് മുഴങ്ങിയോ
നെഞ്ചിന് കൂടിനകത്ത് നിന്ന് ചിതറിത്തെറിച്ച രക്തതുള്ളികള് കണ്ടിട്ടെന്ത് തോന്നീ നിനക്ക്
മൈതാന അതിര്ത്തികളിലെ കുമ്മായ വരകളില് നിന്ന് വെളുത്ത പൊടി മുകളിലേക്ക് ചിതറിപ്പറക്കുന്നത് നീ കണ്ടുവോ
ഓ എന്റെ ആന്ദ്രേ
നീ പ്രശസ്തനല്ലായിരുന്നു. ഒരിക്കലും നീ പ്രശസ്തനേ അല്ലായിരുന്നു.
റൊറൊ സഖ്യം അരങ്ങത്തും അണിയറയിലും വാഴുന്ന കാലത്തും ഡീഗോ അര്മാന്റോ മറഡോണയും എഡ്സന് അരാഞ്ചസ് ഡോ നാസിമെന്റോയും കളി മൈതാനങ്ങളെ അടക്കി ഭരിച്ചപ്പോഴും നീ പ്രശസ്തനേ അല്ലായിരുന്നു
അവരെല്ലാമങ്ങിനെ കത്തിപ്പടരുന്ന കാലത്തും നീ പ്രശസ്തനേ അല്ലായിരുന്നു
പക്ഷേ എന്റെ ആന്ദ്രേ എന്റെ ആന്ദ്രേ എസ്കോബാര്
ആ വെടിയുണ്ടകള് നിന്നെ തേടി വരും വരെ എപ്പോള് മുതല് അവ നിന്റെ നെഞ്ചില് തുളഞ്ഞു കയറി നിന്റെ ഹൃദയത്തില് ചുംബിച്ചുവോ
ആ നിമിഷം മുതല് നീയെന്ന കത്തുന്ന രൂപവും ഒരു മാസ്മരിക ഗോള് പോലെ ഞങ്ങളിലേക്ക് തുളഞ്ഞ് കയറി
ഓ...എന്റെ ആന്ദ്രേ എസ്കോബാര് ഭൂമിക്ക് ഫുട്ബോളിന്റെ ഉരുണ്ട രൂപമുണ്ടാവും കാലം വരെ നിന്നെആര് മറക്കാനാണ്
മലയാളത്തില് ടൈപ്പ് ചെയ്യാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്ത്തികരവുമായ പരാമര്ശങ്ങള് പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര് നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള് എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല