പറക്കാനാവാത്ത കുറ്റിച്ചച്ചടികളുും
നടക്കാനാവാത്ത കൂറ്റന് മരങ്ങളുും
മമലേ പറക്കുന്ന കാട്ടുപക്ഷികളെ
കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.
അവര് കാലാകാലങ്ങളില്
പറവകള്ക്കായി പൂക്കള് വിടര്ത്തി,
കായ്കനികളുതിര്ത്തു,
ചില്ലകളില് കൂച്ചടാരുക്കി,
നിലത്ത് തണല് വിരിച്ചു.
പറക്കാനാവില്ലെങ്കിലുും പരിഭവിച്ചില്ല;
സ്വയും ശപിച്ചില്ല, നീരസപ്പെട്ടില്ല
അടിവാരത്തിലെ ചെറു പുഴപോലെ
അവിടെ ജീവിതും ശാന്തമായൊഴുകി
കൊള്ളയും കൊള്ളിവയ്പുമില്ലാതെ,
കൊലയുും കൊല്ലാക്കൊലയുമില്ലാതെ...
പരാക്രമങ്ങളുും രക്തച്ചൊരിച്ചിലുും
യുദ്ധക്കളങ്ങളുും രക്തപ്പുഴകളുും
നമ്മുടെ മാത്രം പൈതൃകമല്ല,
യന്ത്രച്ചിറകുള്ള മനുഷ്യന്റെ പൈതൃകം!