അഭയ (കവിത: മാര്‍ഗരറ്റ് ജോസഫ്)
Published on 23 December, 2020
"അഭയ' ഭൂമിയിലഭയാര്‍ത്ഥിയായ്,
ആര്‍ദ്രമനസ്സുകള്‍ക്കാരോമലായ്,
ചിറകറ്റുപോയൊരു മാടപ്പിറാവായ്,
ഏതോ വിഹായസില്‍ ചേക്കേറിയോ?
ജന്മജന്മാന്തര പരിധിക്കുദൂരെ
നിത്യമരൂപിയായമരുന്നുവോ?
പഞ്ചഭൂതാത്മക വിസ്മയമായ നീ,
പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍ക്ക് വിസ്മൃതിയായ്,
പരമപദം വരമായിയമേയമാം.
ആത്മീയ നിര്‍വൃതിക്കുടമയെന്നോ?
സുഖദുഖവിത്തുകള്‍ പൊട്ടിമുളയ്ക്കുന്ന,
മണ്‍തട്ടിലറിയാതെ വന്നിറങ്ങി;
ഇരുളും വെളിച്ചവും പമ്പരമാകുന്ന,
ഋതുചക്രവീഥിയില്‍ സഞ്ചാരിയായ്;
എതിരേ കലിതുള്ളിയെത്തിയ ക്രൂരിത,
ഉയിരിന്നതിദ്രുതംകാലനായി,
അക്കിനാവള്ളിക്കരങ്ങളില്‍പ്പെട്ടുടന്‍,
നിര്‍ദയം ഞെരിഞ്ഞു തകര്‍ന്നൊടുവില്‍
കരളലിയിച്ച ദുരന്തകഥാഗതി,
കണ്ണീര്‍പ്പുക്കളാലഞ്ചിതമായ്;
നിര്‍മ്മലേ, പ്രിയജനത്തിന് നീയൊരു
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യമായി?
കരിമ്പടം മൂടിയ സത്യവും നീതിയും,
താഴിട്ട് തടവറയ്ക്കുള്ളിലാക്കി.
ദുഷ്ടത വിഹരിച്ചിടുന്നുവോ, സൈരമാ-
യിടറാത്ത ഹൃദയതാളങ്ങളോടെ?
അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ച കള്ളത്തരങ്ങള്‍,
എവിടെയുമാര്‍ക്കും ദുരൂപതയോ?
നിയതിക്കതീത നിയോഗമായ്, യോഗിനീ,
ആശ്രമവനിയിലലങ്കാരമായ്;
നറുനിലാപ്പുഞ്ചിരിയാര്‍ന്നു വിടര്‍ന്നാരു-
മണിയിത്തൊരു പൂജാ കുസുമമായി;
ഇരുളിന്‍ മുഖമൂടി ചൂടിയ കശ്മലന്‍,
അബലേ, കശക്കിയെറിഞ്ഞ നിന്റെ,
നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ സദാനാദപ്രകൃതിയില്‍,
കാറ്റുകളേറ്റേറ്റു പാടുന്നുവോ?
കാതില്‍ നിലയ്ക്കാത്ത മൃതിഗീതമേ,
സ്മൃതികളില്‍ നീയൊരു ദുഖപുത്രി,
നിര്‍ഭയയായന്യ ലോകത്തിനിമുതല്‍
പ്രഭയായ് വിളങ്ങും നിനക്കായിതാ
മിഴിനീരില്‍ മുക്കി മിനുക്കിയ വാക്കുകള്‍,
അര്‍ച്ചനയാകട്ടെന്‍ പൂച്ചെണ്ടായി-
നേരുനിരങ്ങി വരുമെന്നു പാഴ്‌വാക്കോ?
കാലം ചെറുതിരി കത്തിച്ചിടട്ടെ.
ആര്‍ദ്രമനസ്സുകള്‍ക്കാരോമലായ്,
ചിറകറ്റുപോയൊരു മാടപ്പിറാവായ്,
ഏതോ വിഹായസില്‍ ചേക്കേറിയോ?
ജന്മജന്മാന്തര പരിധിക്കുദൂരെ
നിത്യമരൂപിയായമരുന്നുവോ?
പഞ്ചഭൂതാത്മക വിസ്മയമായ നീ,
പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍ക്ക് വിസ്മൃതിയായ്,
പരമപദം വരമായിയമേയമാം.
ആത്മീയ നിര്‍വൃതിക്കുടമയെന്നോ?
സുഖദുഖവിത്തുകള്‍ പൊട്ടിമുളയ്ക്കുന്ന,
മണ്‍തട്ടിലറിയാതെ വന്നിറങ്ങി;
ഇരുളും വെളിച്ചവും പമ്പരമാകുന്ന,
ഋതുചക്രവീഥിയില്‍ സഞ്ചാരിയായ്;
എതിരേ കലിതുള്ളിയെത്തിയ ക്രൂരിത,
ഉയിരിന്നതിദ്രുതംകാലനായി,
അക്കിനാവള്ളിക്കരങ്ങളില്‍പ്പെട്ടുടന്‍,
നിര്‍ദയം ഞെരിഞ്ഞു തകര്‍ന്നൊടുവില്‍
കരളലിയിച്ച ദുരന്തകഥാഗതി,
കണ്ണീര്‍പ്പുക്കളാലഞ്ചിതമായ്;
നിര്‍മ്മലേ, പ്രിയജനത്തിന് നീയൊരു
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യമായി?
കരിമ്പടം മൂടിയ സത്യവും നീതിയും,
താഴിട്ട് തടവറയ്ക്കുള്ളിലാക്കി.
ദുഷ്ടത വിഹരിച്ചിടുന്നുവോ, സൈരമാ-
യിടറാത്ത ഹൃദയതാളങ്ങളോടെ?
അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ച കള്ളത്തരങ്ങള്‍,
എവിടെയുമാര്‍ക്കും ദുരൂപതയോ?
നിയതിക്കതീത നിയോഗമായ്, യോഗിനീ,
ആശ്രമവനിയിലലങ്കാരമായ്;
നറുനിലാപ്പുഞ്ചിരിയാര്‍ന്നു വിടര്‍ന്നാരു-
മണിയിത്തൊരു പൂജാ കുസുമമായി;
ഇരുളിന്‍ മുഖമൂടി ചൂടിയ കശ്മലന്‍,
അബലേ, കശക്കിയെറിഞ്ഞ നിന്റെ,
നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ സദാനാദപ്രകൃതിയില്‍,
കാറ്റുകളേറ്റേറ്റു പാടുന്നുവോ?
കാതില്‍ നിലയ്ക്കാത്ത മൃതിഗീതമേ,
സ്മൃതികളില്‍ നീയൊരു ദുഖപുത്രി,
നിര്‍ഭയയായന്യ ലോകത്തിനിമുതല്‍
പ്രഭയായ് വിളങ്ങും നിനക്കായിതാ
മിഴിനീരില്‍ മുക്കി മിനുക്കിയ വാക്കുകള്‍,
അര്‍ച്ചനയാകട്ടെന്‍ പൂച്ചെണ്ടായി-
നേരുനിരങ്ങി വരുമെന്നു പാഴ്‌വാക്കോ?
കാലം ചെറുതിരി കത്തിച്ചിടട്ടെ.
Facebook Comments
Leave A Reply
മലയാളത്തില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്‍ത്തികരവുമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര്‍ നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല
EMalayalee Available in MediaAppUSA
Copyright © 2024 emalayalee.com - All Rights Reserved.
Webmastered by MIPL, Web Hosting Calicut Kerala