കാലം കാത്തിരുന്നു മഴക്കാലസ്വപ്നങ്ങളില്
മനസ്സില് കുളിര് കോരിയെറിയുന്ന മഴത്തുള്ളികള്.
ദിവാസ്വപ്ന മേഘങ്ങള് കനം വച്ചു വലുതായ്
കൂരിരുട്ടിന് കൊടും കാര് മേഘങ്ങളായി-
ഇരുളും പരത്തി കനത്തു പോയ് വാനില്
പെയ്തിറങ്ങി പിന്നെ പേമാരിയായ്!
പ്രളയത്തില് മുങ്ങി, തോടും പുഴകളും..
ദുരിതകയങ്ങളായ് നാടും, നഗരവും..
എമ്പാടും നെട്ടോട്ടമോടുന്നു മാനവരും..
വെള്ളത്തിലാണ്ട നെല് പാടങ്ങളില് -
വഴിതെറ്റി ഒഴുകുന്നു ഉരഗങ്ങളും !
കരകാര്ന്ന് തിന്നുകൊണ്ടൊഴുകുന്നു തോടുകള്
ഉരുള്പൊട്ടി ഒഴുകുന്നു കുന്നും, മലകളും
അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു വീടും, ജനങ്ങളും
സ്വന്തവും, ബന്ധവും എങ്ങോ മറയുന്നു.
നിര്ത്തുന്നു ഞാന് മഴേ.. എന് ദിവാസ്വപ്നങ്ങള്
നിന് പേരതോര്ക്കുമ്പോള് പേടിയാകുന്നിപ്പോള് !