നാം ഏതൊന്നിനെ പുറത്തു തിരയുന്ന അത് നമ്മളിൽ കുടികൊള്ളുന്നു എന്നറിയുമ്പോൾ ഈ വാഴ് വിനെ അഹാങ്കാര രഹിതമായി (തവ നന്മയറിയാതെ ആഹന്തയാൽ മർത്ത്യകം പരിണമിച്ചിടുന്നുലകതിൽ പലവിധം)   നമ്മൾക്ക് ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയും.  തിരുരവം പോലെ വിപിനത്തിലൂടെ ഒഴുകി വരുന്ന ചെറു അരുവിയും മലരു പോലെ പൊട്ടിവിടരുന്ന  പ്രാഭാതവും എല്ലാം ഈ ചൈതന്യത്തിന്റെ പ്രകാശനംതന്നെ.  ചൈതന്യം അതിന്റെ ആലയമായ മന്ദിരത്തിൽ സൃഷ്ടിയുടെ പെരുമാറ്റചട്ടങ്ങളെ അനുസരിച്ച് നീങ്ങുമ്പോൾ, മനുഷ്യന്റെ ഒടുങ്ങാത്ത തൃഷ്ണ ദുഃഖത്തിന് കാരണമായി ഭാവിക്കുന്നു (ഹസ്തങ്ങൾ നീട്ടി തുണപ്പു നീയല്ലാതെ ദുഃഖങ്ങൾ പകരുന്നതില്ലെന്നുടയതെ ).   സ്വർഗ്ഗത്തെക്കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയാം എന്ന് വാദിക്കുന്ന പാമരന്മാർക്കു പോലും നിന്നെ അളക്കുവാൻ ആകുന്നില്ല (നിന്നെ അളക്കുവാനാകുന്നില്ല സുരസ്നേഹിതരാം പാമാർന്മാർക്കും ) എന്നതിന്റെ തെളിവാണ് ഇന്ന് ലോകത്ത് നടമാടുന്ന മത തീവ്രവാദവും ആശയകുഴപ്പങ്ങളും കുഴാമറിച്ചിലുകളും.  അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി  എന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ അഖിലം  ബ്രഹ്മാസ്മി എന്ന് നമ്മൾക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയു.

സാധാരണ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക്   നമ്മെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോയി കവി നമ്മൾക്ക് ഒരു വിശ്വദർശനം നല്കുന്നു.  വാക്കുകളെ നറുംപാലിൽ നീരെന്ന പോലെ കവി കോർത്തിണക്കി ചിന്തിക്കും തോറും രുചി പകരത്തക്ക  രീതിയിൽ മനോഹരമായ ഒരു കവിത അനുവാചകർക്കായി നല്കിയിരിക്കുന്നു .  കവിക്ക് ഈ വായനക്കാരന്റെ കൂപ്പ്കൈ..