നീ ചൂടിയ ഉണങ്ങിയ
റോസാദളങ്ങളിൽ
നിന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ
ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു
അവൻ അണിയിച്ച
താലിയ്ക്ക് സൂര്യ
ശോഭ യായിരുന്നു.
അവൻ നിനക്ക്
നൽകിയ പ്രണയത്തിന്റെ ഇനിയും
മറയാത്ത ശോഭ.
നിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ
ജീവിക്കുന്ന അവന്റെ
പിൻ വിളി നീയറിയുന്നുവോ.   
പുലർവേളയിൽ നിന്റെ 
നനുത്ത വിരൽസ്പർശമേറ്റ്
 ഉണരാൻ കൊതിച്ചവൻ 
നിസ്സഹായതയുടെ 
തുരുത്തിലൊറ്റപ്പെട്ടു.
പുറമെ ഒരു ചിരിയാൽ
എല്ലാം മറച്ചിട്ട്...
ഗതകാലസ്‌മൃതികളിലൊരു
ലോകം  പണിതവൻ.
അത്രമേൽ നിന്നെ 
പ്രണയിച്ചഅവന്റെ
 ഹൃദയമായിരുന്നല്ലോ
നിനക്കുള്ള താജ് മഹൽ